zondag 24 juli 2011

How God Made Dachshunds

God made a little dachsie to brighten up our day
He took a bit of sunshine, laughter, love and play
and rolled it up in a sausage shape just right for a hug,
with bright eyes full of mischief set in its little mug.
With little paws a pattering to take it here and there
and a cold wet nose-but then he thought, "Oh, what about the hair?"
Shall I make it long and silky, or wiry, that's so sweet,
or make it simple, and have it smooth and satiny and neat?
And what about the color?
How can I pick just one?
Shall it be black, or red or brown or dappled, just for fun?"
He pondered while He made the world, and all creatures great and small-
And then the answer came to Him-
"OF COURSE! I'll make them ALL!"
So remember that a dachshund is special from above-
His coat of many colors is a sign of God's great Love.


~Julie Wrigley Smith

zondag 17 juli 2011

Op zoek naar....Jelle

Eindelijk was het vandaag dan zover. Na drie weken wachten zou ik weer een bezoekje aan de teckels brengen. En vandaag zou uit het nestje van 5 mijn Jelle gekozen worden....


En dus reed ik vanmiddag samen met paps naar Waardenburg, waar we weer heel hartelijk ontvangen werden.
De meeste teckels waren lekker aan het buitenspelen, ze genoten heerlijk van het zonnetje.
Binnen zaten nog een stuk of 15 pups. Allemaal inmiddels bij hun moeder vandaan en nu als kleine pups lekker bij elkaar. Ruwhaar, langhaar, dwerg en kannichen, het maakt ze niet uit wanneer ze maar lekker kunnen spelen.


Uit deze teckelhoop werden de vijf ruwharige kannichen teckels gevist en in een mandje in de huiskamer gezet. De brutaalste kroop meteen al uit het mandje de wijde wereld van de huiskamer in, de rest deed het iets voorzichtiger.


Daar zit je dan, midden in de huiskamer met vijf spelende pups om je heen. Een van die pup zal uiteindelijk je beste maatje worden, maar wie??
Van te voren was me al verteld dat dit als vanzelf gaat, jij kiest de teckel en de teckel kiest jou. Net als Watson zo'n drie weken geleden deed.
En jawel er was 1 pup die echt geen interesse voor me had en lekker bleef kluiven aan een botje, terwijl dee rest over of langs me heen kroop.
Lieve snoetjes hadden ze allemaal en grappig waren ze ook.
En toch.....na (hoelang zou het geweest zijn? Ik heb geloof ik het hele bezoek op de grond gezeten) een half uur bleven er twee pups over met wie ik echt een klik had. Meneer brutaaltje, die lekker aan het ravotten was en zijn donkere broertje.
Om het allemaal een beetje makkelijker te maken werden de drie broertjes die 'afgevallen' waren terug gebracht naar de andere pups.
En toen waren er nog maar twee.......
Kies je dan als nieuwe voor de eerste keer bijna hondenbezitter voor de brutale, iets dominatere, drukkere pup of voor de iets rustigere, knuffelige pup?
Hahaha, mijn hartje had de keuze allang gemaakt, alleen wist mijn verstand het wellicht nog niet.
Het werd het donkere broertje!
En terwijl wij even nader kennismaakte met een natte lik over mijn neus, barste buiten een regnbui los.

Jelle aangenaam!

Alle teckels werden snel naar binnen gehaald en ineens, het leek wel een teckelexplosie, hadden we twintig teckels extra in de woonkamer. Geweldig!!
En Jelle? Die lag lekker op mijn arm toe te kijken naar al het geweld dat naar binnen gestoven kwam.
Hij had het nog best even vol kunnen houden.
Maar hij moest toch nog even gemerkt worden. En dus aan de slag met schaar. Oortjes en staartje werden gemeden maar er werden wel enkele plukjes haar weggeknipt zodat er een kaal plekje onstond.


Zoooo lief!
Zoals het er nu naar uit ziet mag hij vanaf 2 augustus bij me komen wonen. En hoewel dat aan de ene kant nog maar drie weken duurt, betekent het ook dat het weer drie weken duurt voor ik hem weer zie.....misschien toch maar even vragen of ik nog een keer langs mag komen.......

zaterdag 16 juli 2011

Het tweede teckelbezoek

Het begon als een rustige woensdag. Aangezien ik een beetje moe was, besloot ik deze avond heerlijk op de bank door te brengen. Indy en Fay in hun mandje, een feel-good film op televisie…..de avond kan beginnen...... En dan gaat de telefoon….het is de teckel-fokster.
Er zijn de afgelopen tijd een aantal nestjes geboren en als ik nog steeds interesse heb in een pup dan zou dit weleens het moment kunnen zijn.
Helemaal hieperdepiep gelijk de rest van de familie ingelicht.
En een afspraak gemaakt om zaterdag 25 juni op kraamvisite te komen.


Dus toog ik 25 juni weer richting Waardenburg. Bij binnenkomst werd ik verwelkomt door drie pupjes en drie oudere teckels. Binnen een mum van tijd stond ik al heerlijk te knuffelen met zo’n pluizenbol.
Ondertussen werden de moeders uit hun puppyhokken naar buiten gestuurd voor een sanitaire stop.
Op die manier konden we heerlijk bij alle nestjes kijken. Een nestje van vijf dagen oud en zelfs een nestje van twee dagen oud. Wat een kleine wormpjes!
En toen kreeg ik een twee weken oud pupje in mijn handen met de mededeling dat dit een mogelijke Jelle kon zijn!!!
Na het knuffelen van de pups kwamen de moeders een kijkje bij ons en hun kroost nemen. Alsof ze uren weggeweest waren, begonnen ze hun pups schoon te likken.


Voor ons was het tijd voor de thee en enkele beslissingen.
In de huiskamer waren de pups en de oudere teckels alweer heerlijk aan het spelen. Zo leuk om die dominantiespelletjes te zien. Een pupje was zo moe dat hij neerviel en in slaap sukkelde. Tja, dat mocht natuurlijk ook wel bij mij op schoot. Daar maakte hij dankbaar gebruik van en niet veel later had ik een slapende Watson op schoot. Heerlijk!!!!!
Het is dat hij al ‘te oud’ voor mij was, want anders had hij in mijn tas gezeten.


De keuze’s:
Dat ik een reu wilde dat stond al vast, maar moest dat een dwergteckel of kanninchen worden?
Het verschil kan maar enkele centimeters zijn, maarja een kanninchen is toch iets kleiner en iets fijner. Dus is het een kanninchen teckel geworden.....
Pratend over wat ik mooi vind aan teckels kwamen we er achter dat hij best rijk behaard mag zijn zodat hij wenkbrauwen en een sikje krijgt.
De kleur vond ik moeilijk en eigenlijk is karakter belangrijker.
Niet alleen moet ik vallen voor de teckel, het pupje moet da took voor mij. Net zoiets als Watson, die ik bij binnenkomst blijkbaar als eerst op mijn arm had en nu alweer ruim een uur heerlijk op schoot lag te slapen.


Over drie weken is Jelle’s nest vijf weken en ga ik weer op visite. Op dat moment is er meer te zeggen over de beharing en kleurstelling en zullen we kijken met welke pup ik een klik heb.
Drie weken lijkt alweer vreselijk lang. In de tussentijd ga ik verder met de aanschaf van spulletjes. Naast de fietsmand en bench is het benchkussen ook al aangekocht. Deze week nog een setje voer/drinkbakjes voor onderweg. Wellicht ook al de voerbakjes, mandje en halsband met riempje. Dan moet ik nog even op zoek naar een bench met kussen voor in de auto en een veiligheidsvestje. Nee, wees niet bang voor een aangeklede hond, maar vooral ‘s winters is het op het halvezolenpad zo donker dat hij een reflecterend vestje krijgt. Dan nog even verder met het uitzoeken van een verzekering en dan ben ik alweer een heel eind…….

Teckelsollicitatie

Mijn vorige blog stond bol van de teckels en ook deze keer ontkomen jullie er niet aan.
Vorig jaar wilde ik heel graag een hondje en al vrij snel was ik er zeker van dat het een teckel moest worden. Dus surfde ik dagenlang om rasbeschrijvingen, ervaringsverhalen en teckelblogs te lezen. Ook mijn teckelboek las ik van voor tot achter en weer terug. Maar hoe kom je nu aan een goede teckel?
Natuurlijk staan ze op marktplaats, maar hoe weet je dan dat het geen broodfokkers zijn? Dat deze fokkers verstand hebben van dit ras en dat je bij vragen deskundig antwoord krijgt?


Fokkerervaring had ik natuurlijk al met de cavia’s. Mijn meiden zijn echte rascavia’s met een stamboom Ook zonder stamboom blijven het schatten, maar bij Dana zagen we dat de cavia’s het goed hebben. Ze zitten niet alleen in een hokje om te werpen en het zijn ook geen ongelukjes die ‘weg moeten’.


Dus ook voor de teckel ging ik op zoek naar een fokker. Een fokker die dwerg- en kaninchenteckels in de ruwhaar uitvoering heeft. Geen tientallen andere rassen, geen teckels in de drie variëteiten met de drie haarsoorten. Nee, iemand die zich gespecialiseerd heeft in die teckels die ik graag wil. Deze vond ik in Waardenburg, niet ver van Zaltbommel.
Vorig jaar had ik een heel leuk telefoongesprek met haar en ze nodigde me uit te komen kijken. Toen ik besloot dat een teckel nog niet in mijn leven paste, heb ik die uitnodiging niet meer gebruikt….tot vorige week!


Ik mailde haar of de uitnodiging nog stond en binnen een uur was de afspraak gemaakt. En dus togen paps en ik op Bevrijdingsdag naar Waardenburg.
Een walhalla voor de teckelliefhebber. Twee nestjes van een week, verschillende oudere pups en oudere dieren, allemaal in een schone en veilige omgeving.
En…..we mochten ze allemaal uitgebreid aaien en knuffelen! Dat vonden zowel ik als de teckels leuk.


Vervolgens aan een kopje thee tussen spelende, luierende en kwispelende teckels.
Wat zoek je in een hond? Wat voor een karakter moet de hond hebben? Zijn je randvoorwaarden goed geregeld? Het leek niet alleen een sollicitatiegesprek, het was een echte teckelsollicitatie!
En…ik ben door naar de volgende ronde!!!
Want ja, je kunt ook afvallen. Net als het gezin dat eerder op de ochtend was en waarvan de kinderen op een gegeven moment tegen te rennen met daarachter puppies stonden te trappen.


Ik heb voor mezelf besloten dat ik eerst mijn leventje wil stabiliseren, dat wil zeggen: mijn weg wil vinden in mijn nieuwe baan. Vanaf september zou er dan plaats zijn voor een pup. In teckeltermen betekent plaatsen vanaf september, geboren worden in juli en dekken in mei….dat is nu!! Oké, dan moet er wel een teefje loops zijn en de dekking lukken. Maar vanaf juli kan ik dus een telefoontje verwachten dat er een nestje is………:crazy:

Mijn Wens

Geschreven op 14 april 2011
Ik ben bijna jarig , nog maar 17 nachtjes slapen.


In mijn omgeving beginnen mensen al te vragen wat ik met mijn verjaardag wens. Eigenlijk heb ik alles wat mijn hartje begeert, dus kom ik niet veel verder dan een paar nieuwe hardloopsokken.
Maar eigenlijk is er nog wel 1 wens die ik niet op mijn verlanglijstje zet:
Soms heb je van die dingen die je heel graag wil, maar waar van je gezonde verstand zegt dat het echt niet mogelijk is.
Zo droom ik al jaren over het hebben van een hond. Zeg ik hond? Ik bedoel natuurlijk een ruwharige dwerg- of kannichen teckel. Een reutje want ik heb weinig zin een loops teefje. En reutjes zijn ook zo lekker aanhankelijk.
Ook de naam is in familiekringen al bekend. En ach, het kan geen kwaad hem hier ook te noemen zodat iedereen met een kinderwens alvast rekening kan houden met “mijn” teckelnaam, Jelle .


Mijn, nu nog imaginary, teckel gaat regelmatig met mij op stap. Gewoon op een avond in mijn auto mee naar mijn ouders of een gezellig middag winkelen in Den Bosch. Tja, mijn familie kijkt niet meer op als ik plotseling ‘Jelle kom’ zeg, of mijn vader vraag of hij even buiten wil wachten met Jelle.


Maar hoe groot mijn wens ook is, ik ben ook een dierenvriend. Ik woon alleen en heb een fulltimebaan. De afgelopen jaren kwamen daar eerst nog overuren bij en later een reistijd van vier uur per dag bij. Daarnaast geef ik een avond les, ga ik ook nog twee avonden in de week sporten en reserveer ik 1 avond voor boodschappen.


En dus sjokt mijn imaginary Jelle rustig met mij door de stad, wobbelt (ooit een teckel zien rennen?) hij regelmatig met me mee tijdens een avondwandeling en zit hij naast me of achter me op de avonden dat we richting mijn ouders rijden. We hebben het best gezellig samen, maar toch mist er iets....


En toch vind ik het niet eerlijk!
Zodra ik roep dat ik een hond teckel wil, roept iedereen dat het niet kan. Maar hoe zit het dan met al die gezinnen met twee werkende ouders, schoolgaande kinderen? Daar is het ’s morgens spitsuur om de deur uit te komen, ’s avonds om iedereen op zwem-, muziek- of andere les te krijgen, snel snel koken en eten, kinderen douchen en uitkleden om vervolgens uitgeput op de bak te ploffen. Waar lees ik dan “tijd voor de hond”? Hoeveel konijnen  staan er niet zielig weg te kwijnen in een hokje achter in de tuin? Hoeveel cavia’s komen hun kooi niet uit en zien nooit eens vers voer?


Hoewel mijn konijnen het tegendeel zullen proberen te beweren, komen zij helemaal niets te kort. Iedere ochtend een konijnensnoepje voordat ze weer heerlijk in de ren kunnen spelen. Iedere avond vers water, voer, konijnensnoepje en boterhammen voordat ze de kooi in gaan. Om maar te zwijgen over mijn cavia’s. Prinsheerlijk slapen ze in hun mandje op de bank, volle buikjes van de sperziebonen, komkommers en andijvie. Iedere vrijdagavond gaat het mandje in een vervoersbox omdat ze dan in de auto mee mogen naar mijn ouders. (Anders zijn die beestjes ook heel de avond alleen).


JA, ik ben een dierenvriend. Voor mijn beestjes wil ik echt alleen het beste!
En wanneer je van 6 uur ’s ochtends tot 6 uur ’s avonds op je werk bent, is het niet eerlijk om dat beestje heel de dag alleen te laten.


Maar stel nu dat er een aantal ontwikkelingen zijn?
Stel nu dat er bijna om de hoek een hondenuitlaatservice is gekomen. Mensen die met veel liefde de hond en dus ook mijn teckel uitlaten en laten ravotten?
En stel nu dat je van baan verandert waardoor je binnen 5 minuten thuis bent?
En stel nu dat je nu op je twee sportavonden de hond meeneemt en bij je moeder stalt?
En stel dat je dat ook op die boodschappenavond doet? Of dat je hem meeneemt?


Ja, je dient goede opvang te regelen wanneer je op vakantie bent. (Maar ja als ik het goed heb, moet hij het ook goed hebben. Dat geldt ook voor de konijnen en cavia’s.)
Ja, je bent gebonden. Je dient altijd rekening te houden met dat kleine ventje dat echt even uit moet en een ventje dat zeker 15 tot 18 mee gaat.


Maar hoe gek ook, ik zie het niet als onmogelijkheden!
In de stromende regen op zaterdagochtend naar de puppy cursus?
Uitlaten door weer en wind? Nou en! Dat hoort erbij!!


Tja, en toen kwam ik deze week een blog tegen van Tos en Olijfje. Twee teckels die een eigen blog hebben……
http://teckeltos.web-log.nl/teckeltos/
Ik ga sparen voor een echte teckel!!!!! :dog: