Hoor de wind waait......

Ik zat deze week te denken dat het toch echt weer eens tijd werd voor een nieuwe blog van Jelle.

Maarja, wat vertel je over alledaagse dingen? We zijn weer gaan wandelen? Logisch, met een hond.

Maar toen was het dinsdag, hondenschooldag!

Het waaide flink op ons trainingsveldje en Jelle ging heerlijk gehuld in zijn warme jas.

Na het spelen was het tijd voor de les.

We zijn druk bezig het volgen onder de knie te krijgen. Daarbij loop je met een lange lijn en volgt de hond letterlijk op de voet. Althans dat is de bedoeling.

Waar ik de vorige lessen een teckel had die nog net niet op mijn hielen geplakt zat, liep het nu allemaal wat anders.

Tijdens het wandelen kreeg ik opeens wel erg veel weerstand aan de lijn.

Meneer had er letterlijk de handrem opgegooid. Met vier poten de hakken in het gras!

Dus netjes terug en oefening opnieuw begonnen.

Even later weer weerstand aan de lijn.

Nu bleek ik mijn teckel op zijn rug over het gras aan het slepen te zijn!!!

Dan maar een zit en lig oefening. ‘Jelle zit!’ en ja hoor, daar lag meneer languit in het gras.

‘Nee, sit!’ en hoppa op zijn rug!

Dan maar weer lopen........

‘Sit en wacht!’ en voor ik goed en wel een stap opzij kon zetten was meneer al richting andere kant van het veld aan het lopen.

‘Af’ dan, ‘Nee, dat is niet op je rug gaan liggen....’

In gedachten al een advertentie voor marktplaats aan het opzetten (echt niet J), keek ik moedeloos om me heen.

En wat bleek...alle honden liepen te draken!

De ene dacht dat ‘sit’ toch echt betekende dat je tegen je baas op moest springen.

De andere liep tijdens het volgen te happen naar de staart van zijn voorbijganger.

Een andere cursist probeerde met weinig resultaat haar 30 kilo zware ‘pup’ in bedwang te houden.

En weer een ander was door zijn snoepjes heen omdat alleen dan de hond nog enigzins aandacht had.

Wat hebben we geleerd deze les:

Door de wind komen commando’s niet altijd even goed bij die flaporen aan!

Ik ben best een geduldig persoon, maar ook bij mij komt de bodem weleens in zicht!

Nu bleek meneer ’s avonds na de cursus niet eens moe! Normaal kruipt hij heerlijk op schoot en gaat slapen, vanavond bleef hij maar spelen.

Gelukkig ging hij rustig naar de bench. Tegenwoordig blijft de bench ’s nachts open en zet ik er voor de vorm het rennetje omheen. Niet afgesloten, hij komt er toch nooit uit.

Voel je hem al aankomen?

Normaal gesproken heeft hij de grootste moeite om ’s morgen zijn bench uit te komen, nog net iets langer blijven liggen, veel kreunen, rekken en strekken. Vanochtend hoorde ik tijdens het aankleden zijn belletje al, een teken dat hij wakker was.

Dus toog ik richting keuken en deed de deur open.

En daar zat meneer, prins heerlijk voor de deur op de mat te wachten tot ik kwam.

Vanavond het rennetje toch maar even dicht doen!

Het gaat goed met Teckel Jelle

Het is al even geleden dat Teckel Jelle van zich liet horen.
Dat betekent niet dat er niets meer te doen is in zijn kleine teckel leven.
Nu de dagen korter worden is het 's avonds vroeger donker en dat was toch wel even wennen.
Moet je ineens in het donker gaan wandelen. Aangezien niet alle wegen hier even goed verlicht zijn, is dat wel eens eng! Ga je van een goed verlicht fietspad ineens een donkere landbouwweg op....dat gaat dus niet altijd even vlot.


Inmiddels is meneer ook begonnen aan het vervolg van de puppycursus, de gehoorzame huishond.
Hij vindt het leuk! Iedere keer als we uit de auto stappen bij de trainingslocatie, gaat zijn neus de lucht in en wordt hij helemaal enthousiast. Nouja, als het niet regent dan. En ook niet als hij moet gaan liggen op het natte gras. Op de een of andere manier hangt hij net met zijn buikje boven het gras en zodra ik even niet oplet zit meneer alweer op zijn kont.
Maar het spelen vindt hij fantastisch! Keihard rennnen over het grasveld of rollenbollen met Babs. Het springen over hindernissen en het rennen door de tunnel zijn ook wel aan hem besteed.


Op zondag begint een traditie van boswandelingen te ontstaan.
We hebben een kaart gekocht met alle wandelroutes in de omgeving en in het bijzonder in en rond de Loonse en Drunense Duinen. En zo wordt er al weken ieder zondag een rondje bos en/of duinen gedaan.
Jelle vindt het heerlijk! Zodra we het bos inlopen begint hij te springen en te snuffelen. Neus op de grond, staart omhoog en gaan maar!
Tussendoor pauzeren we op een bankje of boomstam waarbij er voor Jelle steevast water en wat lekkers is, natuurlijk vergeten we onszelf ook niet.
Afgelopen zondag had meneer zo genoten van de wandeling dat hij bij thuiskomst niet veel verder liep dan de mat in de hal. Toen ik zijn fleecedeken had uitgepakt nam hij niet eens de moeite naar zijn bench te lopen, maar installeerde zich prinsheerlijk op de mat........


Is het dan zo ideaal hondje? Ach, heeft niet ieder hondje een stukje karakter?
Jelle wil steevast aandacht als ik thuiskom van mijn werk. Dat klinkt redelijk want hij is immers alleen thuis geweest. Maar meneer geeft zelf aan hoeveel. Gaan we naar zijn zin te snel weer op pad dan gaat meneer zitten piepen in de autobench en zou hij liefste op schoot zitten.
En dan het eten......Jelle eet niet! Tenminste Jelle eet niet thuis. Dan ga je denken: 'Zou hij de brokken niet lekker vinden?' Nou, dat is het dus niet want zodra we bij mijn ouders aankomen, eet hij een bak brokken leeg. Andere bakjes dan? Eerst had ik hele mooie bakjes met een RVS binnenkant, deze heb ik vervangen door plastic bakjes net als bij mijn ouders. Oke, ze zijn blauw in plaats van groen. Maar toen ik de bakjes vorige week meenam naar mijn zus, met mijn eigen brokjes, at meneer rustig zijn bakje leeg.........
Zou het dan toch de omgeving zijn? Bij mijn ouders zit meneer altijd heerlijk met zijn kont op de mat, terwijl ik een tegelvloer heb. Maar helaas ook het matje voor zijn bakken thuis zet hem niet aan het eten.
Oplossing: drie tot vier keer in de week naar mijn ouders! Ik kan er heerlijk een hapje mee eten en Jelle eet een hele bak voer leeg.
Er is nog 1 alternatief dat we nu uitproberen: Het bakje van mijn ouders staat nu bij mij in de keuken :-)

Drup, drup, drup........

Nadat Jelle op 11 oktober zijn certificaat voor de puppycursus had behaald, was het tijd voor de herfstvakantie. De hondenschool sloot twee weken aangezien de eigenaren op vakantie gingen.


Gisteren was het dan eindelijk zover...we konden weer naar school, deze keer naar de cursus Gehoorzame Huishond 1.
En was het al dagen best lekker weer, gisteren waren de weergoden ons niet gunstig gezind.
Al toen we bij school aankwamen regende het.
Jelle was blij al zijn vriendjes en vriendinnetjes weer te zien, er werd vollop gespeeld.
En wat een geluk! Kleine Babs volgt de cursus toch en zo kon Jelle met haar ravotten.


Helaas waren beide hondjes tijdens het spelen al kletsnat en dat werd alleen nog maar erger.
Gedurende de hele cursus zat Jelle tussen of op mijn laarzen om maar een droog plekje te vinden. Hij begon zelfs te bibberen van de kou!
De trainster had maar een oplossing. Onder je jas en warmhouden dat beestje!
Tja, de beslissing is dus genomen...Jelle krijgt een jasje.

Jelle's nieuwe jas?

Of toch een winterexemplaar?

Nog even kijken welke het wordt......