Fijne Feestdagen!
vrijdag 28 december 2012
dinsdag 18 december 2012
Teckel Jelle in Winterberg
Vorig jaar bracht Teckel Jelle een week door in Limburg.
Ook dit jaar besloten we in december nog een weekje door te brengen in een bungalowpark, de keuze viel op een park in Winterberg.
Nu doet de naam Winterberg natuurlijk al vermoeden dat er zich winterse taferelen voor kunnen doen, maar we hadden ons niet voorbereid op sneeuw....veel sneeuw...heel veel sneeuw.
Net voordat we de snelweg zouden verlaten begonnen de eerste vlokjes te dwarrelen en voordat we de ingang van het park hadden bereikt lag er een flinke laag sneeuw op de straten.
Met gevaar voor eigen leven haalde we in het receptiegebouw de sleutel op en gingen we op zoek naar onze bungalow. Uiteraard achterin het park, hoog op de berg :-)
Onze bungalow was van alle gemakken voorzien en zag er prima uit.
Teckel Jelle heef zich de gehele week prima vermaakt.
Ook dit jaar besloten we in december nog een weekje door te brengen in een bungalowpark, de keuze viel op een park in Winterberg.
Nu doet de naam Winterberg natuurlijk al vermoeden dat er zich winterse taferelen voor kunnen doen, maar we hadden ons niet voorbereid op sneeuw....veel sneeuw...heel veel sneeuw.
Net voordat we de snelweg zouden verlaten begonnen de eerste vlokjes te dwarrelen en voordat we de ingang van het park hadden bereikt lag er een flinke laag sneeuw op de straten.
Met gevaar voor eigen leven haalde we in het receptiegebouw de sleutel op en gingen we op zoek naar onze bungalow. Uiteraard achterin het park, hoog op de berg :-)
Onze bungalow was van alle gemakken voorzien en zag er prima uit.
Teckel Jelle heef zich de gehele week prima vermaakt.
 |
| Ik pak alle sneeuwvlokjes |
 |
| Zoek plaatje |
 |
| Mag ik naar buiten???? |
woensdag 5 december 2012
Teckel Quirine vermist
Teckelmensen hebben allemaal dezelfde tic. Het maakt niet uit of ze elkaar kennen of niet, zodra het woord teckel valt is het ijs gebroken en kan er naar lieve lust gekletst worden.
Naast het leggen van het grote lood hebben we als teckelliefhebber nog een angst ergens diep in ons binnenste....stel je voor dat je takkie kwijt raakt!
Op 3 oktober gebeurde het Letty een teckelliefhebster in de buurt van Noordwijk/ Katwijk.
Teckel Quirine zag een meeuw en dacht: "Dat is de mijne.." en zo verdween ze achter een duin en begon de nachtmerrie.
Inmiddels is het half december en Quirine lig nog steeds niet thuis in haar mandje.
Ze is wel een aantal keren gespot, maar tot een succesvolle vangpoging is het nog niet gekomen.
Op diverse fora wordt er melding gemaakt van haar vermissing en enkele loyale hondenvrienden hebben zoekacties georganiseerd.
Vanavond is het sinterklaasavond en terwijl teckel Jelle bij de kachel en vlakbij zijn mandje zijn warme winterjas uitpakt lopen ergens in Noordwijk een teckel en haar baasje.
Niet samen zoals het hoort, maar op zoek naar elkaar.........
Niet dat ik de illusie heb dat mijn blog een ver bereik heeft, maar gewoon omdat alle beetjes kunnen helpen:
Vermist sinds 3 oktober ruwhaar teckel Quirine.
Ze is zwartgetijgerd met tan (= zwart, met bruine poten en snoet en witte vlekjes over het zwart).
Heeft donkere ogen met onderaan in linkeroog stukje blauw.
Ze draagt een vlooienband en een (destijds) roze Rogz halsband.
Ze is 4 jaar oud en gesteriliseerd en gechipt.
Ze is zoekgeraakt in de zeereep langs het strand ten zuiden van Noordwijk tussen strandopgangen A en B. Voor het laatst gezien zondag 2 dec in het bosgebied tussen de Golfclub Noordwijk en de Duindamse Slag en mogelijk op 3 dec op de Oude Zeeweg in Noordwijk bij de Alg. begraafplaats
N.B. Quirine is schuw geworden en bang voor grote honden!
Wanneer u iets weet of haar heeft gezien of gevonden, bel alstublieft!
06 - 47 440 372 of 06 - 252 66 172
En mijn Jelle? Die heb ik mijn zijn poot op zijn hart laten beloven dat hij nooit, maar dan ook nooit weg zal lopen.
Naast het leggen van het grote lood hebben we als teckelliefhebber nog een angst ergens diep in ons binnenste....stel je voor dat je takkie kwijt raakt!
Op 3 oktober gebeurde het Letty een teckelliefhebster in de buurt van Noordwijk/ Katwijk.
Teckel Quirine zag een meeuw en dacht: "Dat is de mijne.." en zo verdween ze achter een duin en begon de nachtmerrie.
Inmiddels is het half december en Quirine lig nog steeds niet thuis in haar mandje.
Ze is wel een aantal keren gespot, maar tot een succesvolle vangpoging is het nog niet gekomen.
Op diverse fora wordt er melding gemaakt van haar vermissing en enkele loyale hondenvrienden hebben zoekacties georganiseerd.
Vanavond is het sinterklaasavond en terwijl teckel Jelle bij de kachel en vlakbij zijn mandje zijn warme winterjas uitpakt lopen ergens in Noordwijk een teckel en haar baasje.
Niet samen zoals het hoort, maar op zoek naar elkaar.........
Niet dat ik de illusie heb dat mijn blog een ver bereik heeft, maar gewoon omdat alle beetjes kunnen helpen:
Vermist sinds 3 oktober ruwhaar teckel Quirine.
Ze is zwartgetijgerd met tan (= zwart, met bruine poten en snoet en witte vlekjes over het zwart).
Heeft donkere ogen met onderaan in linkeroog stukje blauw.
Ze draagt een vlooienband en een (destijds) roze Rogz halsband.
Ze is 4 jaar oud en gesteriliseerd en gechipt.
Ze is zoekgeraakt in de zeereep langs het strand ten zuiden van Noordwijk tussen strandopgangen A en B. Voor het laatst gezien zondag 2 dec in het bosgebied tussen de Golfclub Noordwijk en de Duindamse Slag en mogelijk op 3 dec op de Oude Zeeweg in Noordwijk bij de Alg. begraafplaats
N.B. Quirine is schuw geworden en bang voor grote honden!
Wanneer u iets weet of haar heeft gezien of gevonden, bel alstublieft!
06 - 47 440 372 of 06 - 252 66 172
En mijn Jelle? Die heb ik mijn zijn poot op zijn hart laten beloven dat hij nooit, maar dan ook nooit weg zal lopen.
 |
| Teckel Quirine |
woensdag 28 november 2012
Ochtendritueel
Nu het 's ochtends toch echt nog donker is wanneer je wakker wordt. Het soms eigenlijk al te koud is om een teen van onder het dekbed buiten te steken. Wordt opstaan een stukje moeilijker.
Gelukkig is er iedere ochtend een troostmomentje voor me. Een momentje waarop ik me, inmiddels gedouched en aangekleed iedere morgen verheug.....
mijn ochtendritueel met Jelle!
Iedere avond kruipt hij heerlijk in zijn benchje of in zijn mand (waar hij zelf zin in heeft) vervolgens dek ik hem onder en krijgt hij nog iets lekkers.
Zodra ik 's morgens de keukendeur open doe is meneer wakker.
Soms helemaal opgedraaid in zijn fleecedeken doet hij pogingen zijn benchje uit te komen.
Eerst worden, gepaard met een flinke geeuw, de voorpoten gestrekt, vervolgens de achterpoten.
En dan komt dat kleine, warme, verfrommelde, kwispelende hondje naar mij. Kruipt het graag zo dicht mogelijk tegen me aan en gaat heerlijk op zijn rug liggen.
Samen controleren we dan of alle onderdelen wakker zijn....zijn de oren wakker? Is het buikje wakker?, zijn de pootjes wakker? is het bekkie wakker?
Wanneer we er samen zeker van zijn dat alles wakker is, rolt meneer zich om en gaat bij de voordeur zitten, tijd voor een blokje om!
Gelukkig is er iedere ochtend een troostmomentje voor me. Een momentje waarop ik me, inmiddels gedouched en aangekleed iedere morgen verheug.....
mijn ochtendritueel met Jelle!
Iedere avond kruipt hij heerlijk in zijn benchje of in zijn mand (waar hij zelf zin in heeft) vervolgens dek ik hem onder en krijgt hij nog iets lekkers.
Zodra ik 's morgens de keukendeur open doe is meneer wakker.
Soms helemaal opgedraaid in zijn fleecedeken doet hij pogingen zijn benchje uit te komen.
Eerst worden, gepaard met een flinke geeuw, de voorpoten gestrekt, vervolgens de achterpoten.
En dan komt dat kleine, warme, verfrommelde, kwispelende hondje naar mij. Kruipt het graag zo dicht mogelijk tegen me aan en gaat heerlijk op zijn rug liggen.
Samen controleren we dan of alle onderdelen wakker zijn....zijn de oren wakker? Is het buikje wakker?, zijn de pootjes wakker? is het bekkie wakker?
Wanneer we er samen zeker van zijn dat alles wakker is, rolt meneer zich om en gaat bij de voordeur zitten, tijd voor een blokje om!
 |
| Slapen kan hij in alle standen |
dinsdag 20 november 2012
Buikpijn
Zou het weekend dan toch te vermoeiend zijn geweest?
Gistermiddag leek er nog niets aan de hand, we gingen nog even wandelen en meneer deed zijn behoeften.
Maar rond vijf uur ging het mis.
Jelle ging helemaal kromlopen, staartje tussen zijn benen en waterige oogjes die me hulpeloos aankeken. Oei, dat is buikpijn!
Eten wilde meneer niet meer en wandelen ook niet. Gras eten, dat wilde hij dan weer wel!
Getverderie, net nu ik 's avonds les moest gaan geven. Hoe kun een klein ziek teckeltje nu alleen thuis laten? Niet dus! Mijn vader werd opgetrommeld om op hem te passen.
Vrolijk was hij wel toen mijn vader binnenkwam, maar al snel stak de buikpijn weer op.
Zijn buikje rommelde erop los en hij was zelfs te onrustig om op de bank te liggen.
Nadat ik thuis was toch nog maar een rondje proberen te lopen. Meneer dook gelijk op het gras af en begon als een koe te kauwen.
Pppffff, moet je zo de nacht in? Toch maar de dierenarts bellen?
Eindelijk kwam er een beetje verlossing en moest ie overgeven (jammer dat het op het witte kleed moest).
Met een lekker warm fleecekleed de bench in en lekker slapen. (Zoals mam zegt: Wat slaapt dat lijdt niet).
Vanmorgen had meneer zich zo in zijn fleecedeken gewikkeld dat hij bijna uit de bench viel. En daar kwam zijn kleine verfrommelde koppie. Een geeuw, voorpoten uitrekken, achterpoten uitrekken....en een dikke knuffel! Mijn mannetje voelde zich een stuk beter.
Lekker naar buiten voor een ouderwetse wandeling en een grasdrol :-)
En bij terugkomst....had meneer honger! Mijn mannetje is weer de oude, gelukkig!!
Gistermiddag leek er nog niets aan de hand, we gingen nog even wandelen en meneer deed zijn behoeften.
Maar rond vijf uur ging het mis.
Jelle ging helemaal kromlopen, staartje tussen zijn benen en waterige oogjes die me hulpeloos aankeken. Oei, dat is buikpijn!
Eten wilde meneer niet meer en wandelen ook niet. Gras eten, dat wilde hij dan weer wel!
Getverderie, net nu ik 's avonds les moest gaan geven. Hoe kun een klein ziek teckeltje nu alleen thuis laten? Niet dus! Mijn vader werd opgetrommeld om op hem te passen.
Vrolijk was hij wel toen mijn vader binnenkwam, maar al snel stak de buikpijn weer op.
Zijn buikje rommelde erop los en hij was zelfs te onrustig om op de bank te liggen.
Nadat ik thuis was toch nog maar een rondje proberen te lopen. Meneer dook gelijk op het gras af en begon als een koe te kauwen.
Pppffff, moet je zo de nacht in? Toch maar de dierenarts bellen?
Eindelijk kwam er een beetje verlossing en moest ie overgeven (jammer dat het op het witte kleed moest).
Met een lekker warm fleecekleed de bench in en lekker slapen. (Zoals mam zegt: Wat slaapt dat lijdt niet).
Vanmorgen had meneer zich zo in zijn fleecedeken gewikkeld dat hij bijna uit de bench viel. En daar kwam zijn kleine verfrommelde koppie. Een geeuw, voorpoten uitrekken, achterpoten uitrekken....en een dikke knuffel! Mijn mannetje voelde zich een stuk beter.
Lekker naar buiten voor een ouderwetse wandeling en een grasdrol :-)
En bij terugkomst....had meneer honger! Mijn mannetje is weer de oude, gelukkig!!
maandag 19 november 2012
Een zwaar leven
Het leven van een teckel kan echt super zwaar zijn. Dat ondervond Teckel Jelle afgelopen week.
Berichtte ik eerder al dat we geslaagd zijn voor de behendigheid, nu hadden we een heuse wedstrijd! In clubverband weliswaar, maar daarom niet minder inspannend.
Donderdagavond moest er dus even op de bank uitgeblust worden :-) met kleedje uiteraard.
Vrijdag was mijn vader de hele dag in de tuin aan het werk. Als een echte teckel 'moet' je daar bij zijn, stel je voor dat er iets gebeurd waar je niets vanaf weet......geen tijd om te rusten.
Het weekend bracht echt het toppunt. Zaterdagochtend reden we richting Westerschouwen, helemaal in Zeeland. Hier stond een wandeling met de teckelclub op het programma.
Het was voor Jelle de eerste keer aan zee. Hoewel het weer niet geweldig was, was het prima om te wandelen. Om 13.00 begonnen we aan de wandeling. De groep splitste zich op in een korte en een lange route. Het is altijd weer opvallend dat de kortste route de meeste deelnemers heeft. Via het strand en de duinen kwamen we in een heuvelachtig bosrijk gebied. Bij een meertje stopte we even om iets te drinken om daarna weer verder te lopen. De uitputting nabij bereikte we de duinen en het strand weer om na ruim drieeneenhalf uur!! terug te komen bij het strandpaviljoen waar we gestart waren.
Na een heerlijke kop warme chocolademelk zijn we weer terug gereden naar Brabant.
Die avond werd er weinig meer gedaan :-)
Zondag moesten er enkele schoonmaakwerkzaamheden ingehaald worden. De geplande wandeling werd drastisch ingekort omdat meneer na zijn plasje geen stap meer wenste te zetten. Oke, rechtsomkeer dan maar en aan de schoonmaak. Jelle vermaakte zich prima met zijn voetbal en de konijnen in de tuin.
Tegen de avond was er een verlichte sinterklaasoptocht, goed voor de socialisatie. Jelle heeft het niet zo op donkere mensen en de eerste pieten werden dan ook een beetje voorzichtig bekeken. De fanfare, de trommels, de rennende kinderen, de flitsende lichtjes...het maakte hem weinig uit. Maar toen kwam de koets met sinterklaas. En het lag niet aan sinterklaas, maar als Jelle ergens een hekel aan heeft dan zijn het paarden die met hoefijzers over de weg lopen.......Dat was blaffen dus! Niet dat iemand zich ook maar iets aantrok van die kleine teckel die zich vreselijk opwond over die hoefijzers.
Al met al een druk en enerverend weekend voor mijn kleine teckel...gelukkig kan hij nu weer een paar dagen uitrusten voor het weer weekend is!
Berichtte ik eerder al dat we geslaagd zijn voor de behendigheid, nu hadden we een heuse wedstrijd! In clubverband weliswaar, maar daarom niet minder inspannend.
Donderdagavond moest er dus even op de bank uitgeblust worden :-) met kleedje uiteraard.
Vrijdag was mijn vader de hele dag in de tuin aan het werk. Als een echte teckel 'moet' je daar bij zijn, stel je voor dat er iets gebeurd waar je niets vanaf weet......geen tijd om te rusten.
Het weekend bracht echt het toppunt. Zaterdagochtend reden we richting Westerschouwen, helemaal in Zeeland. Hier stond een wandeling met de teckelclub op het programma.
Het was voor Jelle de eerste keer aan zee. Hoewel het weer niet geweldig was, was het prima om te wandelen. Om 13.00 begonnen we aan de wandeling. De groep splitste zich op in een korte en een lange route. Het is altijd weer opvallend dat de kortste route de meeste deelnemers heeft. Via het strand en de duinen kwamen we in een heuvelachtig bosrijk gebied. Bij een meertje stopte we even om iets te drinken om daarna weer verder te lopen. De uitputting nabij bereikte we de duinen en het strand weer om na ruim drieeneenhalf uur!! terug te komen bij het strandpaviljoen waar we gestart waren.
Na een heerlijke kop warme chocolademelk zijn we weer terug gereden naar Brabant.
 |
| Voor het eerst aan het strand |
Zondag moesten er enkele schoonmaakwerkzaamheden ingehaald worden. De geplande wandeling werd drastisch ingekort omdat meneer na zijn plasje geen stap meer wenste te zetten. Oke, rechtsomkeer dan maar en aan de schoonmaak. Jelle vermaakte zich prima met zijn voetbal en de konijnen in de tuin.
Tegen de avond was er een verlichte sinterklaasoptocht, goed voor de socialisatie. Jelle heeft het niet zo op donkere mensen en de eerste pieten werden dan ook een beetje voorzichtig bekeken. De fanfare, de trommels, de rennende kinderen, de flitsende lichtjes...het maakte hem weinig uit. Maar toen kwam de koets met sinterklaas. En het lag niet aan sinterklaas, maar als Jelle ergens een hekel aan heeft dan zijn het paarden die met hoefijzers over de weg lopen.......Dat was blaffen dus! Niet dat iemand zich ook maar iets aantrok van die kleine teckel die zich vreselijk opwond over die hoefijzers.
Al met al een druk en enerverend weekend voor mijn kleine teckel...gelukkig kan hij nu weer een paar dagen uitrusten voor het weer weekend is!
 |
| Ik ben zooooo moe!! |
vrijdag 2 november 2012
Herfst
Dat wat hier in Nederland zomer mag heten heeft inmiddels plaats gemaakt voor de herfst.
Niet alleen vallen de blaadjes van de bomen, het lijkt ineens nog meer te regenen en daardoor lijkt het ook meteen weer een stuk killer.
Teckel Jelle is een echte zomerteckel. Zodra er ook maar een zonnestraaltje te bespeuren is, vangt hij hem op.
Het liefst heerlijk liggend op zijn stretcher buiten. Maar indien het daar te hard waait kunnen er binnen ook genoeg zonnestraaltjes opgevangen worden.
Kou, daar moet hij toch echt even aan wennen. De afgelopen week heb ik al diverse malen een koude teckelneus warm gemaakt, laat staan de vier teckelpoten.
Zo hoorde ik op een avond tijdens het eten het belletje heel zachtjes maar bijna continu klingelen. Wat was dat nou weer?
Aangezien er geen teckel op het heerlijke kleed onder de salontafel lag, werd de zoektocht uitgebreid. En jawel, in de gang op de mat lag een hoopje teckel te bibberen. Hoe moet dat van de winter en op wintersport?
Nou ja, een fleecekleed was snel gevonden en meneer sliep prinsheerlijk verder.
Nu zou je haast denken dat hij ook een hekel heeft aan de regen.
Nou, dat verschilt per bui.
De ene keer sta ik aangekleed met regenjas, laarzen en riem buiten en blijft meneer op de deur mat zitten met een blik van: 'Ik weet niet wat jij van plan bent, maar ik ga dus echt niet door de regen."
De volgende keer springt hij prinsheerlijk van plas tot plas.
Maar het aller, allerleukste vindt hij het....afdrogen.
Zodra we van een natte wandeling achter de rug hebben wordt meneer droog gewreven met een handdoek die standaard (jawel!) op de verwarming ligt.
Heerlijk vindt hij het om in de handdoek te rollen......
Niet alleen vallen de blaadjes van de bomen, het lijkt ineens nog meer te regenen en daardoor lijkt het ook meteen weer een stuk killer.
Teckel Jelle is een echte zomerteckel. Zodra er ook maar een zonnestraaltje te bespeuren is, vangt hij hem op.
Het liefst heerlijk liggend op zijn stretcher buiten. Maar indien het daar te hard waait kunnen er binnen ook genoeg zonnestraaltjes opgevangen worden.
Kou, daar moet hij toch echt even aan wennen. De afgelopen week heb ik al diverse malen een koude teckelneus warm gemaakt, laat staan de vier teckelpoten.
Zo hoorde ik op een avond tijdens het eten het belletje heel zachtjes maar bijna continu klingelen. Wat was dat nou weer?
Aangezien er geen teckel op het heerlijke kleed onder de salontafel lag, werd de zoektocht uitgebreid. En jawel, in de gang op de mat lag een hoopje teckel te bibberen. Hoe moet dat van de winter en op wintersport?
Nou ja, een fleecekleed was snel gevonden en meneer sliep prinsheerlijk verder.
Nu zou je haast denken dat hij ook een hekel heeft aan de regen.
Nou, dat verschilt per bui.
De ene keer sta ik aangekleed met regenjas, laarzen en riem buiten en blijft meneer op de deur mat zitten met een blik van: 'Ik weet niet wat jij van plan bent, maar ik ga dus echt niet door de regen."
De volgende keer springt hij prinsheerlijk van plas tot plas.
Maar het aller, allerleukste vindt hij het....afdrogen.
Zodra we van een natte wandeling achter de rug hebben wordt meneer droog gewreven met een handdoek die standaard (jawel!) op de verwarming ligt.
Heerlijk vindt hij het om in de handdoek te rollen......
maandag 1 oktober 2012
Super teckel
Nog maar nauwelijks bijgekomen van de vakantie staat het volgende evenment al voor de deur...het behendigheidsexamen!
De afgelopen weken hebben we geleerd hoe we over sprongetjes, door tunnels en paaltjs moeten manoevreren. En vandaag is de ultieme test.
Examen doen is namelijk niet ons sterkste punt. Persoonlijk heb ik er nog nooit veel problemen mee ondervonden, maar samen met Jelle lijkt het niet te lukken.
Voor de puppycursus kregen we een deelname certificaat, voor de gehoorzame huishond 1 zakte we als een baksteen en bij nr 2 hebben we nooit examen gedaan omdat ik de bui al zag hangen. Daar moest de hond namelijk 3 minuten blijven liggen...nou, dat lukt hem in zijn slaap niet eens!
Maar we zijn met goede moed begonnen. Kattenloop, check!, Tunnel, check!, hoogtesprong, check!, A-schutting, check!, Slurf, check!, Wip, check!, Tafel, check!, vijf springtoestelen, check!, Parcours met 9 toestellen, check!, Parcours met 10 toestellen,....bijna!
Het laaste parcours ging iets te dicht langs de andere honden en die waren ook best interessant. Gauw terug gehaald en het parcours vervolgt.
En dan de uitslag (tromgerofffel)....we zijn geslaagd!!!!!
Sterker nog, Jelle is als tweede van zijn groep geeindigd!
Wow, wat ben ik trots op mijn kleine ventje.
Vanaf nu: Mijn Superteckel!
De afgelopen weken hebben we geleerd hoe we over sprongetjes, door tunnels en paaltjs moeten manoevreren. En vandaag is de ultieme test.
Examen doen is namelijk niet ons sterkste punt. Persoonlijk heb ik er nog nooit veel problemen mee ondervonden, maar samen met Jelle lijkt het niet te lukken.
Voor de puppycursus kregen we een deelname certificaat, voor de gehoorzame huishond 1 zakte we als een baksteen en bij nr 2 hebben we nooit examen gedaan omdat ik de bui al zag hangen. Daar moest de hond namelijk 3 minuten blijven liggen...nou, dat lukt hem in zijn slaap niet eens!
Maar we zijn met goede moed begonnen. Kattenloop, check!, Tunnel, check!, hoogtesprong, check!, A-schutting, check!, Slurf, check!, Wip, check!, Tafel, check!, vijf springtoestelen, check!, Parcours met 9 toestellen, check!, Parcours met 10 toestellen,....bijna!
Het laaste parcours ging iets te dicht langs de andere honden en die waren ook best interessant. Gauw terug gehaald en het parcours vervolgt.
En dan de uitslag (tromgerofffel)....we zijn geslaagd!!!!!
Sterker nog, Jelle is als tweede van zijn groep geeindigd!
Wow, wat ben ik trots op mijn kleine ventje.
Vanaf nu: Mijn Superteckel!
 |
| Het bewijs! |
zondag 30 september 2012
Zaterdag 8 september: Alles hatt ein Ende....
De laatste keer samen wakker worden in Garmisch, de laatste keer broodjes halen, de laatste keer voetballen in de kamer...we gaan naar huis!
Iets na tienen laten we Garmisch-Partenkirchen achter ons.
We hebben een mooie vakantie gehad en veel gezien en gedaan.
Na twee uur begint Jelle te piepen. Wat is dat nu? Normaal ploft ie in zijn bench en hoor je hem heel de rit niet meer. Maar hij blijft piepen, hij wil eruit, zou die???
We stoppen om te kijken wat er aan de hand is, op die manier kunnen we meteen van stuur wisselen en iets eten.
Al snel blijkt dat er inderdaad iets in de weg zat.
Opgelucht kunnen we onze reis voortzetten..Jelle languit in zijn bench.
Tegen de avond rijden we de grens met Nederland over. Vanavond slapen we in ons eigen bed en mandje.
Iets na tienen laten we Garmisch-Partenkirchen achter ons.
We hebben een mooie vakantie gehad en veel gezien en gedaan.
Na twee uur begint Jelle te piepen. Wat is dat nu? Normaal ploft ie in zijn bench en hoor je hem heel de rit niet meer. Maar hij blijft piepen, hij wil eruit, zou die???
We stoppen om te kijken wat er aan de hand is, op die manier kunnen we meteen van stuur wisselen en iets eten.
Al snel blijkt dat er inderdaad iets in de weg zat.
Opgelucht kunnen we onze reis voortzetten..Jelle languit in zijn bench.
Tegen de avond rijden we de grens met Nederland over. Vanavond slapen we in ons eigen bed en mandje.
 |
| Oost, west, eigen mand best! |
zaterdag 29 september 2012
Vrijdag 7 september: Garmisch-Partenkirchen
Het is alweer de laatste dag vandaag.
Nadat we de gehele week naar verschillende plaatsen zijn geweest blijven we vandaag in Garmisch-Partenkirchen dat een mooi centrum heeft.
Maar niet...zonder dat we verse broodjes gehaald hebben. Inmiddels kent de winkelbediende ons al.
'We rijden nogmaals richting het Olympisch stadion. Gisteren hebben we al even gekeken maar toen was mams er niet bij.
Daarna een blik op de Zugspitze, de hoogste berg van Duitsland.
Heel de week leek Garmisch-Partenkirchen op een dorp dat net zo goed in Nederland had kunnen liggen. Waar de brochures reppen over de ligging tussen de bergen, hadden wij door de laag hangende bewolking nog geen berg gezien. Vandaag is het ook in Garmisch heerlijk en helder weer en zien we dus eindelijk de bergen.
Het is mogelijk met de trein en twee kabelbanen richting de Zugspitze te gaan. Het is druk bij het station en we moeten keuzes maken.
De tocht naar de Zugpitze laten we aan ons voorbij gaan.
We laten ons verwennen in de konditorei. Nou ja, wij...al voor we besteld hebben komt er een dienblad met een bak water voor onze kleine vriend aan.
Daarna lopen we richting het centrum, het weer is prachtig!
Er volgt een relaxte middag waarin we een beetje shoppen en genieten op het terras.
Vandaag eten we voor de laatste keer in ons favouriete restaurant. Morgen gaan we weer richting Nederland.
Nadat we de gehele week naar verschillende plaatsen zijn geweest blijven we vandaag in Garmisch-Partenkirchen dat een mooi centrum heeft.
Maar niet...zonder dat we verse broodjes gehaald hebben. Inmiddels kent de winkelbediende ons al.
'We rijden nogmaals richting het Olympisch stadion. Gisteren hebben we al even gekeken maar toen was mams er niet bij.
Daarna een blik op de Zugspitze, de hoogste berg van Duitsland.
Heel de week leek Garmisch-Partenkirchen op een dorp dat net zo goed in Nederland had kunnen liggen. Waar de brochures reppen over de ligging tussen de bergen, hadden wij door de laag hangende bewolking nog geen berg gezien. Vandaag is het ook in Garmisch heerlijk en helder weer en zien we dus eindelijk de bergen.
Het is mogelijk met de trein en twee kabelbanen richting de Zugspitze te gaan. Het is druk bij het station en we moeten keuzes maken.
De tocht naar de Zugpitze laten we aan ons voorbij gaan.
 |
| De Zugspitze |
We laten ons verwennen in de konditorei. Nou ja, wij...al voor we besteld hebben komt er een dienblad met een bak water voor onze kleine vriend aan.
Daarna lopen we richting het centrum, het weer is prachtig!
Er volgt een relaxte middag waarin we een beetje shoppen en genieten op het terras.
 |
| Jummie, water direct uit de tap! |
Vandaag eten we voor de laatste keer in ons favouriete restaurant. Morgen gaan we weer richting Nederland.
vrijdag 28 september 2012
Donderdag 6 september: Partnachklamm
Het is alweer donderdag! De week vliegt voorbij.
Het heeft vannacht geregend en het is nog niet helemaal droog.
Toch gaan we samen naar de bakker, verse broodjes halen.
Na het ochtend ritueel staat een wandeling in de Partnachklamm op de agenda.
gelukkig klaart het weer op en is het droog tegen de tijd dat we gaan.
We rijden met de auto naar het olympisch stadion, daar waar op nieuwjaarsdag het skischans springen plaats vindt. Nadat we de auto geparkeerd hebben lopen we richting de klamm. Dit is nog een klein half uurtje lopen, maar onderweg komen we nog langs een restaurantje een een oude gondelbaan.
Langs de klamm loopt een smal, afgezet paadje door ongeveer 10 tunnels. Zodra we binnen zijn hoor je het gedender van het water. Het is ook overal nat en op sommige plaatsen drupt het water als regen naar beneden.
Mijn stoere teckel is ineens niet meer zo stoer en loopt alleen heel dicht tegen de bergwand. Dit levert leuke situaties op wanneer we mensen willen passeren, het moet op 'zijn engels' omdat mijn teckel echt niet van plan is ver van de bergwand te wijken. "O look, the little dog is scared.", "aaaa, der kleine hat Angst'......iedereen heeft met hem te doen.
Aan het einde van de klamm zijn er een paar kleine watervalletjes en is het een stuk rustiger. Het stoere in Jelle neemt weer de overhand.
Hij loopt in het water, drinkt bij de waterval en rent op en neer.
Maar...we moeten ook weer terug door de klamm!
Nou, dat maakt meneer helemaal niets uit. Hij is niet bang hoor! Dapper stapt hij de weg terug. Nu en dan gluurt hij zelfs over de rand heen.
Een heel andere soort teckel dan zojuist. Nu moet ik de riem bij het maken van een foto toch echt even overgeven omdat ik bang ben dat ik meneer anders uit het water moet vissen.
"Niet bang zijn, er gebeurd niets. Kijk dat kleine hondje loopt hier toch ook gewoon." Ze moetsen eens weten!
Na de wandeling terug denken we even aan de inwendige mens en hond en maken we gebruik van een terrasje.
Vervolgens nemen we een snel kijkje bij het Olympisch stadion dat eigenlijk morgen op de agenda staat. Maar onder het mom van "Nu we er toch zijn" een sneak preview.
Dan wordt het tijd om mams op te zoeken die het avontuur van de Partnachklamm aan zich voorbij heeft laten gaan.
De avond verloopt zoals de meeste anderen, eerst lekker eten in ons favouriete restaurant en daarna heerlijk slapen.
En slapen doet mijn kleine teckel als een roos vanavond.
Het heeft vannacht geregend en het is nog niet helemaal droog.
Toch gaan we samen naar de bakker, verse broodjes halen.
Na het ochtend ritueel staat een wandeling in de Partnachklamm op de agenda.
gelukkig klaart het weer op en is het droog tegen de tijd dat we gaan.
We rijden met de auto naar het olympisch stadion, daar waar op nieuwjaarsdag het skischans springen plaats vindt. Nadat we de auto geparkeerd hebben lopen we richting de klamm. Dit is nog een klein half uurtje lopen, maar onderweg komen we nog langs een restaurantje een een oude gondelbaan.
Langs de klamm loopt een smal, afgezet paadje door ongeveer 10 tunnels. Zodra we binnen zijn hoor je het gedender van het water. Het is ook overal nat en op sommige plaatsen drupt het water als regen naar beneden.
Mijn stoere teckel is ineens niet meer zo stoer en loopt alleen heel dicht tegen de bergwand. Dit levert leuke situaties op wanneer we mensen willen passeren, het moet op 'zijn engels' omdat mijn teckel echt niet van plan is ver van de bergwand te wijken. "O look, the little dog is scared.", "aaaa, der kleine hat Angst'......iedereen heeft met hem te doen.
Aan het einde van de klamm zijn er een paar kleine watervalletjes en is het een stuk rustiger. Het stoere in Jelle neemt weer de overhand.
Hij loopt in het water, drinkt bij de waterval en rent op en neer.
 |
| Aan het einde van de klamm |
Maar...we moeten ook weer terug door de klamm!
Nou, dat maakt meneer helemaal niets uit. Hij is niet bang hoor! Dapper stapt hij de weg terug. Nu en dan gluurt hij zelfs over de rand heen.
Een heel andere soort teckel dan zojuist. Nu moet ik de riem bij het maken van een foto toch echt even overgeven omdat ik bang ben dat ik meneer anders uit het water moet vissen.
 |
| Het is er prachtig! |
"Niet bang zijn, er gebeurd niets. Kijk dat kleine hondje loopt hier toch ook gewoon." Ze moetsen eens weten!
Na de wandeling terug denken we even aan de inwendige mens en hond en maken we gebruik van een terrasje.
Vervolgens nemen we een snel kijkje bij het Olympisch stadion dat eigenlijk morgen op de agenda staat. Maar onder het mom van "Nu we er toch zijn" een sneak preview.
 |
| Hoe zo kijken? Het gaat toch om die schans? |
Dan wordt het tijd om mams op te zoeken die het avontuur van de Partnachklamm aan zich voorbij heeft laten gaan.
De avond verloopt zoals de meeste anderen, eerst lekker eten in ons favouriete restaurant en daarna heerlijk slapen.
En slapen doet mijn kleine teckel als een roos vanavond.
woensdag 26 september 2012
Woensdag 5 september: Oberammergau
Zo, 8 uur dus dat betekent samen met Teckel Jelle broodjes halen.....of toch niet.
Mijn mannetje heeft een plekje gevonden op het grote bed en is niet van plan dit op korte termijn te verlaten.
Twee donkere, waterige oogjes kijken me aan en meneer slaakt nog maar eens een diepe zucht. Een teckelleven gaat niet over rozen!
Dat betekent dat ik de gang naar de bakker vandaag alleen maak. Gelukkig weet ik de weg!
Na een toch wel vermoeiende dag gisteren besluiten we vandaag een beetje rustig aan te doen en gaan we richting Oberammergau.
Dit dorp staat niet alleen bekent om zijn glaskunst en houtsnijwerk, maar ook om de passiespelen.Iedere 10 jaar voert de bevolking (2000 personen) hier het passiespel op als dank aan God omdat hij hen behoedde voor de pest.
Daarnaast zijn in het dorp de huizen rijkelijk beschildert. Zo is er een roodkapjes, hans en grietje en geitjes huis.
We brengen de dag door met het kijken in de winkeltjes en het bezichtigen van het passiespeltheater. In Oberammergau is genoeg te zien en te doen, ook voor Jelle die toch weer enkele vrienden scoort.
Zo wordt er wederom voor therapiehond gespeelt (teckels zijn inmiddels zeldzaam in Duitsland) en komt hij ook enkele andere honden tegen waar even lekker mee gestoeid kan worden.
In de namiddag rijden we terug en leggen we even aan bij een konditorei om de hoek. Jelle is van harte welkom. Het smaakt ons en Jelle geniet van het heerlijke tapijt in de konditorei, het slaapt zo lekker......
Ook vanavond kruipt meneer diep onder zijn dekentje en droomt van teckelavonturen.....
Mijn mannetje heeft een plekje gevonden op het grote bed en is niet van plan dit op korte termijn te verlaten.
Twee donkere, waterige oogjes kijken me aan en meneer slaakt nog maar eens een diepe zucht. Een teckelleven gaat niet over rozen!
Dat betekent dat ik de gang naar de bakker vandaag alleen maak. Gelukkig weet ik de weg!
Na een toch wel vermoeiende dag gisteren besluiten we vandaag een beetje rustig aan te doen en gaan we richting Oberammergau.
Dit dorp staat niet alleen bekent om zijn glaskunst en houtsnijwerk, maar ook om de passiespelen.Iedere 10 jaar voert de bevolking (2000 personen) hier het passiespel op als dank aan God omdat hij hen behoedde voor de pest.
Daarnaast zijn in het dorp de huizen rijkelijk beschildert. Zo is er een roodkapjes, hans en grietje en geitjes huis.
We brengen de dag door met het kijken in de winkeltjes en het bezichtigen van het passiespeltheater. In Oberammergau is genoeg te zien en te doen, ook voor Jelle die toch weer enkele vrienden scoort.
Zo wordt er wederom voor therapiehond gespeelt (teckels zijn inmiddels zeldzaam in Duitsland) en komt hij ook enkele andere honden tegen waar even lekker mee gestoeid kan worden.
 |
| Het roodkapje huis |
In de namiddag rijden we terug en leggen we even aan bij een konditorei om de hoek. Jelle is van harte welkom. Het smaakt ons en Jelle geniet van het heerlijke tapijt in de konditorei, het slaapt zo lekker......
Ook vanavond kruipt meneer diep onder zijn dekentje en droomt van teckelavonturen.....
donderdag 20 september 2012
Maandag 3 september: Innsbruck
Ook vandaag lag er om 8.00 uur weer een belangrijke taak voor teckel Jelle, broodjes halen. Aangezien hij een vrij drukke weg moet oversteken, loop ik ook vandaag even met hem mee :-)
Op het programma staat vandaag een bezoek aan de hoofdstad van het Oostenrijkse Tirol, Innsbruck. We rijden binnen een uur via een steile weg richting de stad.
Nadat we de auto geparkeerd hebben lopen we richting de stad.
Hier zien we het gouden dak. Deze erker werd gebouwd door de keizer ter ere van zijn huwelijk. Daarnaast lopen we door de Maria Theresia strasse en bekijken de vele winkeltjes. De winkeltjes interesseren Jelle totaal niet, wel doet hij zijn uiterste best om een van de vele duiven te pakken, maar ze zijn hem te snel af.
Uiteindelijk nemen we plaats op een terras vlakbij het Gouden dak waar we een heerlijk ijsje eten. Ondertussen probeert Jelle een van de berenvelletjes in de stoel te vermoorden.
Op de terugweg naar de auto lopen we nog een stukje langs de Inn, de rivier die Innsbruck zijn naam gaf. Dan gaan we terug richting het huisje. De steile weg naar beneden nemen we nu omhoog.
De auto doet vreemd, maakt toeren alsof we ieder moment kunnen opstijgen terwijl we nauwelijks vooruit komen....achteraf waarschijnlijk iets met de koppelingsplaten.
Teckel Jelle merkt er helemaal niets van, die ligt heerlijk in zijn bench te maffen.
Thuisgekomen moet er natuurlijk even gevoetbald worden. Jelle rent als een bezetene door het huis, de bal vlak aan zijn neus. Eenmaal uitgeput van het spelen ploft hij neer in mijn slaapkamer en begint hier een bullepees te verslinden.
Fijn, want daardoor is hij 's avonds zo mak als een lammetje tijdens het eten.
En euh..tja, de aanhouder wint. Vandaag zet ik de mand aan het voeteneinde van het bed. Geen nachtelijke escapades voor mij meer, Jelle slaapt bij mij op de kamer. De deur open zodat hij in de ochtend kan verkassen naar de slaapkamer van mijn ouders. Ach...het is vakantie en ik heb een goede nachtrust!
Op het programma staat vandaag een bezoek aan de hoofdstad van het Oostenrijkse Tirol, Innsbruck. We rijden binnen een uur via een steile weg richting de stad.
Nadat we de auto geparkeerd hebben lopen we richting de stad.
Hier zien we het gouden dak. Deze erker werd gebouwd door de keizer ter ere van zijn huwelijk. Daarnaast lopen we door de Maria Theresia strasse en bekijken de vele winkeltjes. De winkeltjes interesseren Jelle totaal niet, wel doet hij zijn uiterste best om een van de vele duiven te pakken, maar ze zijn hem te snel af.
Uiteindelijk nemen we plaats op een terras vlakbij het Gouden dak waar we een heerlijk ijsje eten. Ondertussen probeert Jelle een van de berenvelletjes in de stoel te vermoorden.
 |
| Geweldig hoor, een goud dak! |
Op de terugweg naar de auto lopen we nog een stukje langs de Inn, de rivier die Innsbruck zijn naam gaf. Dan gaan we terug richting het huisje. De steile weg naar beneden nemen we nu omhoog.
De auto doet vreemd, maakt toeren alsof we ieder moment kunnen opstijgen terwijl we nauwelijks vooruit komen....achteraf waarschijnlijk iets met de koppelingsplaten.
Teckel Jelle merkt er helemaal niets van, die ligt heerlijk in zijn bench te maffen.
Thuisgekomen moet er natuurlijk even gevoetbald worden. Jelle rent als een bezetene door het huis, de bal vlak aan zijn neus. Eenmaal uitgeput van het spelen ploft hij neer in mijn slaapkamer en begint hier een bullepees te verslinden.
Fijn, want daardoor is hij 's avonds zo mak als een lammetje tijdens het eten.
En euh..tja, de aanhouder wint. Vandaag zet ik de mand aan het voeteneinde van het bed. Geen nachtelijke escapades voor mij meer, Jelle slaapt bij mij op de kamer. De deur open zodat hij in de ochtend kan verkassen naar de slaapkamer van mijn ouders. Ach...het is vakantie en ik heb een goede nachtrust!
 |
| I'm recharging! |
Dinsdag 4 september: Neuschwanstein & Hohenschwangau
Wat een rustige nacht!
Natuurlijk hoorde ik meneer vanacht wel een aantal keren draaien in zijn mandje, maar buiten de droomblafjes om heb ik hem niet gehoord!
Ons vaste ritueel, broodjes halen. Al ging dat niet van harte omdat meneer zich heerlijk had genesteld op....bed! (niet die van mij hoor).
Vandaag gaan we via Oostenrijk naar Hohenschwangau.
Waarschijnlijk kent bijna niemand dat, misschien zegt velen de naam Neuschwanstein ook niets, totdat er een plaatje verschijnt van Duitslands bekenste kasteel.
Nadat we de auto hebben geparkeerd lopen we richting het centrum dat in totaal waarschijnlijk uit niet meer dan 15 gebouwen bestaat. De helft hiervan heeft overigens een souvenierswinkel, dus ook hier geen gebrek aan meuk.
In Hohenschwangau staan twee kastelen. Het meest bekende (Neuschwanstein) is gebouwd door Koning Ludwig II ook wel de gekke koning genoemd. Hij was ook de eigenaar van het eerder bezochten Linderhof. Deze koning stierf op mysterieuze wijze nadat hij onder curatele was gesteld. Hij groeide op in het andere kasteel (Hohenschwanau) dat van zijn vader was. De kastelen doen het goed bij de toeristen, het is druk bij het ticketcentrum.
Teckel Jelle mag niet mee het kasteel in. Aangezien er teveel vrijwilligers zijn om met hem buiten te blijven besluiten we de rondleidingen over te slaan.
Wel beginnen we aan de klim naar het kasteel.
Je kunt jezelf met een koets of shuttle bus naar het kasteel laten brengen, wij besluiten de wandeling van 30 minuten te doen.
Het is warm maar Jelle loopt gestaag door. Af en toe blaft hij even naar de koetsen die langs komen, of is het naar de mensen die erin zitten?
Jelle is een attractie op zich, mensen roepen ooo en aaa als ze dat kleine teckeltje vol goede moed de berg op zien gaan. De Aziaten maken foto's van hem alsof ze nog nooit een hond hebben gezien (in ieders geval vast niet zo'n mooie).
We stoppen zo nu en dan om even te rusten en Jelle te laten drinken. Halverwege ondekt hij een bergbeekje dat wel erg lekker water heeft. Iemand wil hem een bakje water aanbieden, maar deze stoere teckel drinkt gewoon uit het stroompje hoor!
Boven aangekomen kijken we rond en maken we foto's. Jelle vind het saai en gaat in zijn bekende teckelstand liggen, op zijn rug met zijn poten omhoog. Meteen heeft hij de kijkers en lachers op zijn hand. That's my daxie!
We genieten van het uitzicht, de mensen drinken wat en besluiten terug richting het dorp te lopen. Van daaruit maken we een klim naar het andere, gele, kasteel.
De weg bestaat uit veel trappen dus besluiten we Jelle te dragen. Op andere delen loopt er een helling naast de trap waardoor Jelle naast de trappen mee omhoog kan lopen.
 |
| Een plaatje! |
Ook hier bekijken we het uitzicht en maken we foto's. Jelle grijpt zijn kans en probeert even te ontspannen....languit op de meest onmogelijke plaats natuurlijk!
 |
| Is het nou klaar met die foto's? |
De terugweg voert ons door de bossen en langs een zee. Dat spreekt meneer weer aan.
Ook de paardenpoep onderweg kan zijn goedkeuring wegdragen en ik moet veel moeite doen om te voorkomen dat hij die nuttigt.
 |
| Nou, nog eentje dan! Maar ik kijk lekker niet! |
Uiteraard wordt er nog even aan de innerlijke mens gedacht. (Aan de innerlijke hond denken we continu). En dan is het alweer tijd om via Oostenrijk weer terug te rijden naar ons opttrekje en favouriete restaurant in Garmisch en Partenkirchen.
De nacht verloopt weer voorspoedig met een licht snurkende en blaffende teckel in mijn kamer...het zullen de indrukken wel zijn!
Zondag 2 september: Linderhof
Nadat Jelle weer heerlijk in zijn mandje is gekropen hoor ik hem niet meer tot 6 uur.
Dan hoor ik een blaf en hem uit zijn mand opspringen. Er gaat iemand naar het toilet en Jelle heeft mijn moeder allang herkend. Hij besluit de rest van de ochtend bij haar te slapen.
Om 8 uur is er werk aan de winkel! Er moeten broodjes gehaald worden en dat is onze taak.
Samen lopen we naar de bakker die ook op zondag open is. Samen is het niet alleen gezelliger, het geeft Jelle meteen de kans zijn rondje te doen.
Na het ontbijt vertrekken we richting Linderhof, een van de kastelen van koning Ludwig de II. Later deze week zullen we er nog een bezoeken.
Al direct na het uitstappen begint het al. Een Australisch echtpaar en vrienden reizen vijf weken rond en moesten hun teckel thuis laten. Jelle ondergaat alle oehs en aahhs aaitjes en knuffels gelaten. Hij weet inmiddels hoe het werkt. Vorig jaar in het Zwarte Woud had hij ook therapeutische sessies waarbij hij zich liet aaien door toeristen die hun vriendje thuis hadden moeten laten.
Uiteindelijk komen we toch boven bij de kassa's aan. Doen we een rondleiding door het kasteel?
Als ik de hond draag mag hij mee het kasteel in en we besluiten dit te doen.
Niet veel later staan we in de rij bij wat een grote witte villa lijkt. Ervoor ligt een grote vijver met een gouden beeld en een fontein die wel 30 meter hoog spuit.
In het kasteel lijkt alles met goud bekleed te zijn. En wat een stof! Een goede schoonmaakbeurt is hier wel op zijn plaats!
Het is heet binnen, maar Jelle gedraagt zich keurig. Pas bij de laatste zaal lijkt hij het beu te worden en ik vermaak hem met een blaasspelletje. Dat is niets anders dan zachtjes op zijn snuit blazen, hij vind het geweldig!
Vervolgens vermaken we ons in het grote park. We maken foto's bij de watervallen en brengen nog een bezoek aan de grot. Laat in de middag leggen we aan op een terrasje in de buurt want voor Jelle heb ik een fles water bij me, maar ook de mensen krijgen dorst.
Op de terugweg naar Garmisch maken we een stop bij het klooster van Ettal.
De kloosterkerk is rijkelijk versierd. Ook hier is er veel goud gebruikt, maar er is een stuk minder stof hier :-)
Tegen vijf uur zijn we in ons huisje zodat we nog even kunnen voetballen. Vandaag gaan we op zoek naar een ander restaurant en dat vinden we vrij snel. Jelle maakt weinig van het diner mee aangezien hij heerlijk slaapt.
Ook vanavond begint het slaapavontuur in de woonkamer. Het kost me al meer moeite dan gisteren om hem in zijn mand te krijgen. Hij snuffelt en krabt aan de slaapkamerdeur van mijn ouders om er zeker van te zijn dat ze slapen. Vervolgens kruipt hij dan toch onder zijn dekentje.
Om drie uur ben ik wakker, was dat een blaf? Ja, want even later hoor ik er weer een.
Nou deze teckel zal mij niet hebben, laat maar blaffen. Blaf, stilte (ha hij slaapt weer), blaf (nee toch niet), stilte (zie je wel de aanhouder wint), blaf (arghh), stilte (zo nu ga ik ook weer lekker slapen), blaf (weer wakker!), stilte (dommel), blaf......even later staat de mand weer op mijn kamer en ligt een gelukkige teckel me aan te staren voordat zijn oogjes weer dichtvallen, even later ligt meneer heerlijk op zijn rug.
Zo nog gauw even slapen voor het weer ochtend is!
Dan hoor ik een blaf en hem uit zijn mand opspringen. Er gaat iemand naar het toilet en Jelle heeft mijn moeder allang herkend. Hij besluit de rest van de ochtend bij haar te slapen.
Om 8 uur is er werk aan de winkel! Er moeten broodjes gehaald worden en dat is onze taak.
Samen lopen we naar de bakker die ook op zondag open is. Samen is het niet alleen gezelliger, het geeft Jelle meteen de kans zijn rondje te doen.
Na het ontbijt vertrekken we richting Linderhof, een van de kastelen van koning Ludwig de II. Later deze week zullen we er nog een bezoeken.
Al direct na het uitstappen begint het al. Een Australisch echtpaar en vrienden reizen vijf weken rond en moesten hun teckel thuis laten. Jelle ondergaat alle oehs en aahhs aaitjes en knuffels gelaten. Hij weet inmiddels hoe het werkt. Vorig jaar in het Zwarte Woud had hij ook therapeutische sessies waarbij hij zich liet aaien door toeristen die hun vriendje thuis hadden moeten laten.
Uiteindelijk komen we toch boven bij de kassa's aan. Doen we een rondleiding door het kasteel?
Als ik de hond draag mag hij mee het kasteel in en we besluiten dit te doen.
Niet veel later staan we in de rij bij wat een grote witte villa lijkt. Ervoor ligt een grote vijver met een gouden beeld en een fontein die wel 30 meter hoog spuit.
In het kasteel lijkt alles met goud bekleed te zijn. En wat een stof! Een goede schoonmaakbeurt is hier wel op zijn plaats!
Het is heet binnen, maar Jelle gedraagt zich keurig. Pas bij de laatste zaal lijkt hij het beu te worden en ik vermaak hem met een blaasspelletje. Dat is niets anders dan zachtjes op zijn snuit blazen, hij vind het geweldig!
Vervolgens vermaken we ons in het grote park. We maken foto's bij de watervallen en brengen nog een bezoek aan de grot. Laat in de middag leggen we aan op een terrasje in de buurt want voor Jelle heb ik een fles water bij me, maar ook de mensen krijgen dorst.
Op de terugweg naar Garmisch maken we een stop bij het klooster van Ettal.
De kloosterkerk is rijkelijk versierd. Ook hier is er veel goud gebruikt, maar er is een stuk minder stof hier :-)
 |
| Even bijkomen van al die prach en praal |
Tegen vijf uur zijn we in ons huisje zodat we nog even kunnen voetballen. Vandaag gaan we op zoek naar een ander restaurant en dat vinden we vrij snel. Jelle maakt weinig van het diner mee aangezien hij heerlijk slaapt.
Ook vanavond begint het slaapavontuur in de woonkamer. Het kost me al meer moeite dan gisteren om hem in zijn mand te krijgen. Hij snuffelt en krabt aan de slaapkamerdeur van mijn ouders om er zeker van te zijn dat ze slapen. Vervolgens kruipt hij dan toch onder zijn dekentje.
Om drie uur ben ik wakker, was dat een blaf? Ja, want even later hoor ik er weer een.
Nou deze teckel zal mij niet hebben, laat maar blaffen. Blaf, stilte (ha hij slaapt weer), blaf (nee toch niet), stilte (zie je wel de aanhouder wint), blaf (arghh), stilte (zo nu ga ik ook weer lekker slapen), blaf (weer wakker!), stilte (dommel), blaf......even later staat de mand weer op mijn kamer en ligt een gelukkige teckel me aan te staren voordat zijn oogjes weer dichtvallen, even later ligt meneer heerlijk op zijn rug.
Zo nog gauw even slapen voor het weer ochtend is!
maandag 17 september 2012
Op weg naar Beieren
De vrijdag verliep al anders dan normaal, Teckel Jelle voelde echt wel dat er iets 'anders' was.
Zo werden er geen boodschappen gedaan en het laatste rondje liepen we al om half 10.
Om 10 uur was het stil in huis, zelfs Jelle had zijn mandje opgezocht......rust.
Nou ja, tot 2 uur dan. Er kwam een verfrommelde zichtbaar vermoeide Jelle vanonder zijn deken gekropen.....wat nu weer?
Nog even een snelle plasronde en de auto in...met het navigatiesysteem ingesteld op Garmisch Partenkirchen in de Beierse alpen.
Zodra de bench afgedekt is (Jelle houdt niet van voorbij flitsende lampjes) ligt Jelle onderuit...
Uiteraard wordt er onderweg even gestopt voor een drank en plaspauze.
In het wegrestaurant zit Jelle trots om zich heen te kijken: "Deze teckel gaat op vakantie!".
De reis verloopt voorspoedig tot het moment waarop we de grens met Oostenrijk over moeten steken. File....met ruim twee uur vertraging komen we rond 15.00 uur in Garmisch Partenkirchen.
We halen de sleutel van het huisje en verkennen de boel. Een mooi ruim huisje met een afgezette tuin. Jelle voelt zich meteen thuis!
Mijn slaapkamer is favoriet bij Jelle aangezien dit de enige kamer met vloerbedekking is. Al snel ligt de vloer bezaait met speeltjes.
De rest van de middag brengen we door met het doen van boodschappen en het verkennen van de omgeving.
Tijdens het boodschappen doen scoor ik een voetbal, dat wordt spelen deze week!
Daarna is het tijd voor het eten en gaan we opzoek naar een restaurant.
Gelukkig is ook Beieren heel hondvriendelijk en vinden we al snel een restaurant waar we lekker kunnen eten.
Als het 's avonds bedtijd is, zet ik de mand van Jelle in de woonkamer.
Wanneer de slaapkamers afgesloten zijn kan meneer nog prima door de woonkamer, gang en keuken scharrelen. Jelle kruipt in zijn mand en is zo in dromenland, ik volg zelf niet veel later.
Om 4 uur wordt ik gewekt door een gekweld blafje, en nog een en nog een...toch maar even gaan kijken.
De mand staat nog steeds op zijn plaats, maar geen Jelle. Die zit iets verderop in de woonkamer op zijn kleed met een zielig koppie te kijken. Als hij me ziet kruipt hij op schoot alsof hij wil zeggen: "Ik was je kwijt en ik wist ook niet waar je was..."
Ik maak het mandje opnieuw op en meneer neemt plaats, stop hem nog eens lekker in en loop terug naar mijn kamer....voordat ik in mijn kamer ben zit meneer er ook :-)
Te moe en slaperig om tegen al teveel teckelstreken in te gaan loop ik terug naar de woonkamer en pak de mand. Deze zet ik aan de achterkant van het bed op de grond. Met een 'oke en nu knoopjes dicht en slapen' stuur ik Jelle zijn mand in. Hij gehoorzaamt gewillig en kruipt onder zijn dekentje, schuifelt nog een beetje tot hij goed ligt, geeft een diepe zucht en kijkt me aan: "Lekker he, zo samen op vakantie".
Ben benieuwd of we deze week nog meer slaapacties gaan krijgen......
Zo werden er geen boodschappen gedaan en het laatste rondje liepen we al om half 10.
Om 10 uur was het stil in huis, zelfs Jelle had zijn mandje opgezocht......rust.
Nou ja, tot 2 uur dan. Er kwam een verfrommelde zichtbaar vermoeide Jelle vanonder zijn deken gekropen.....wat nu weer?
Nog even een snelle plasronde en de auto in...met het navigatiesysteem ingesteld op Garmisch Partenkirchen in de Beierse alpen.
Zodra de bench afgedekt is (Jelle houdt niet van voorbij flitsende lampjes) ligt Jelle onderuit...
Uiteraard wordt er onderweg even gestopt voor een drank en plaspauze.
In het wegrestaurant zit Jelle trots om zich heen te kijken: "Deze teckel gaat op vakantie!".
De reis verloopt voorspoedig tot het moment waarop we de grens met Oostenrijk over moeten steken. File....met ruim twee uur vertraging komen we rond 15.00 uur in Garmisch Partenkirchen.
We halen de sleutel van het huisje en verkennen de boel. Een mooi ruim huisje met een afgezette tuin. Jelle voelt zich meteen thuis!
Mijn slaapkamer is favoriet bij Jelle aangezien dit de enige kamer met vloerbedekking is. Al snel ligt de vloer bezaait met speeltjes.
De rest van de middag brengen we door met het doen van boodschappen en het verkennen van de omgeving.
Tijdens het boodschappen doen scoor ik een voetbal, dat wordt spelen deze week!
Daarna is het tijd voor het eten en gaan we opzoek naar een restaurant.
Gelukkig is ook Beieren heel hondvriendelijk en vinden we al snel een restaurant waar we lekker kunnen eten.
Als het 's avonds bedtijd is, zet ik de mand van Jelle in de woonkamer.
Wanneer de slaapkamers afgesloten zijn kan meneer nog prima door de woonkamer, gang en keuken scharrelen. Jelle kruipt in zijn mand en is zo in dromenland, ik volg zelf niet veel later.
Om 4 uur wordt ik gewekt door een gekweld blafje, en nog een en nog een...toch maar even gaan kijken.
De mand staat nog steeds op zijn plaats, maar geen Jelle. Die zit iets verderop in de woonkamer op zijn kleed met een zielig koppie te kijken. Als hij me ziet kruipt hij op schoot alsof hij wil zeggen: "Ik was je kwijt en ik wist ook niet waar je was..."
Ik maak het mandje opnieuw op en meneer neemt plaats, stop hem nog eens lekker in en loop terug naar mijn kamer....voordat ik in mijn kamer ben zit meneer er ook :-)
Te moe en slaperig om tegen al teveel teckelstreken in te gaan loop ik terug naar de woonkamer en pak de mand. Deze zet ik aan de achterkant van het bed op de grond. Met een 'oke en nu knoopjes dicht en slapen' stuur ik Jelle zijn mand in. Hij gehoorzaamt gewillig en kruipt onder zijn dekentje, schuifelt nog een beetje tot hij goed ligt, geeft een diepe zucht en kijkt me aan: "Lekker he, zo samen op vakantie".
Ben benieuwd of we deze week nog meer slaapacties gaan krijgen......
 |
| De vloerbedekking is goed gekeurd |
Daar is ie weer!
Het is even stil geweest rondom Teckel Jelle.
Dat is niet omdat hij niets meer meemaakt, hij had het gewoon even heel druk!
Maar de komende dagen zullen er meerdere blogs verschijnen...om alvast een tipje van de sluier op te lichten...Teckel Jelle is onder andere op vakantie geweest en daar heeft hij best wat gezien en gedaan!
Dat is niet omdat hij niets meer meemaakt, hij had het gewoon even heel druk!
Maar de komende dagen zullen er meerdere blogs verschijnen...om alvast een tipje van de sluier op te lichten...Teckel Jelle is onder andere op vakantie geweest en daar heeft hij best wat gezien en gedaan!
maandag 6 augustus 2012
Officieel 1 jaar samen!
De afgelopen tijd heb ik vaak teruggeblikt op vorig jaar.
De teckelsollicitatie, de kraamvisite, op zoek naar Jelle en toen uiteindelijk...de dag dat de directeur arriveerde.
Vandaag wonen we dus officieel een jaar samen!
Inmiddels is dat schattige pupje uitgegroeid tot een stoere teckel.
De teckelsollicitatie, de kraamvisite, op zoek naar Jelle en toen uiteindelijk...de dag dat de directeur arriveerde.
Vandaag wonen we dus officieel een jaar samen!
 |
| Het schattige pupje |
 |
| De stoere teckel |
donderdag 26 juli 2012
Stoere teckel
Sinds kort begint mijn kleine mannetje zich te gedragen als een stoere teckel.
Zijn eerste 'stoere' uiting was blaffen. In het begin moest er naar alles geblaft worden, auto's, brommers, mensen in het donker, containers alles wat maar enigszins geluid maakte werd nageblaft.
Gelukkig zijn we op dat vlak op de goede weg, want hoewel het mooi is om te zien dat mijn kleine ventje groot wordt, is doelloos blaffen ongewenst. Vaak schrikken de mensen zich een ongeluk wanneer er ineens een klein hondje verschijnt met een hele grote mond. Daarbij komt zijn blaf af en toe ook best bedreigend over :-)
Zijn andere stoere uiting zag ik deze week voor het eerst.
Na het plassen stond hij als een zotje een beetje springerig te doen. Kop in zijn nek, staart gekruld en met alle vier de poten gelijktijdig bewegen.
Pas na twee keer had ik door wat deze malle actie te betekenen had. Meneer begint na het plassen zijn geur te verspreiden!
Inmiddels is zijn motoriek al iets beter aangepast en heb je niet meer het idee dat hij zojuist in een nest prikmieren is gestapt.
Nog steeds gooit hij zijn koppie achterover alleen beperkt het maaien met de poten zich nu tot vooral de achterpoten.
Grappig is wel dat hij mij vervolgens aankijkt met een blik van: 'Goed he?!".
Zijn eerste 'stoere' uiting was blaffen. In het begin moest er naar alles geblaft worden, auto's, brommers, mensen in het donker, containers alles wat maar enigszins geluid maakte werd nageblaft.
Gelukkig zijn we op dat vlak op de goede weg, want hoewel het mooi is om te zien dat mijn kleine ventje groot wordt, is doelloos blaffen ongewenst. Vaak schrikken de mensen zich een ongeluk wanneer er ineens een klein hondje verschijnt met een hele grote mond. Daarbij komt zijn blaf af en toe ook best bedreigend over :-)
Zijn andere stoere uiting zag ik deze week voor het eerst.
Na het plassen stond hij als een zotje een beetje springerig te doen. Kop in zijn nek, staart gekruld en met alle vier de poten gelijktijdig bewegen.
Pas na twee keer had ik door wat deze malle actie te betekenen had. Meneer begint na het plassen zijn geur te verspreiden!
Inmiddels is zijn motoriek al iets beter aangepast en heb je niet meer het idee dat hij zojuist in een nest prikmieren is gestapt.
Nog steeds gooit hij zijn koppie achterover alleen beperkt het maaien met de poten zich nu tot vooral de achterpoten.
Grappig is wel dat hij mij vervolgens aankijkt met een blik van: 'Goed he?!".
 |
| De meer onschuldige blik |
woensdag 25 juli 2012
Treibball
Wat?!
Treibball is een relatief jonge sport in Nederland die je samen met je hond kunt beoefenen.
Uiteindelijk is het de bedoeling dat er 8 grote gymnastiekballen in een driehoek op het veld komen te liggen. De baas van de hond staat bij de goal en laat de hond zo snel mogelijk de ballen in de goal drijven.
De hondenschool organiseerde een workshop en dat was voor mijn voetbalminnende teckel een leuke uitdaging om een kennis te maken met treibball.
Tijdens de workshop kregen we een (kleine, 45 cm) gymnasiekbal.
Hoewel het echte werk met 8 ballen gaat, hadden wij onze handen al vol aan 1 bal :-)
Het is de bedoeling dat de hond met zijn bek/ kop tegen de bal duwt. Het duwen met een poot kan voor vervelende blessures zorgen.
Dus werd er iets lekkers onder de bal gelegd en 'push' geroepen. Toen Jelle doorhad dat er onder die bal heerlijke stukjes worst lagen vond ie het leuk worden.
Om ook richting aan de bal te kunnen geven, leerde we ook hoe we de hond om de bal kunnen laten lopen.
Uiteindelijk zijn we inclusief pauze ruim anderhalf uur aan het oefenen geweest. En aangezien we maar met een clubje van vier waren, was dat behoorlijk intensief.
Na afloop zijn we met onze eigen treibball richting huis gegaan.
De beginnerscursus laten we nu nog even aan ons voorbij gaan, maar wie weet voor de toekomst.
In ieders geval is het een erg gezellige manier van bezig zijn met je hond. En misschien wel het belangrijkste: Jelle vond het ook erg leuk!
Treibball is een relatief jonge sport in Nederland die je samen met je hond kunt beoefenen.
Uiteindelijk is het de bedoeling dat er 8 grote gymnastiekballen in een driehoek op het veld komen te liggen. De baas van de hond staat bij de goal en laat de hond zo snel mogelijk de ballen in de goal drijven.
De hondenschool organiseerde een workshop en dat was voor mijn voetbalminnende teckel een leuke uitdaging om een kennis te maken met treibball.
Tijdens de workshop kregen we een (kleine, 45 cm) gymnasiekbal.
Hoewel het echte werk met 8 ballen gaat, hadden wij onze handen al vol aan 1 bal :-)
Het is de bedoeling dat de hond met zijn bek/ kop tegen de bal duwt. Het duwen met een poot kan voor vervelende blessures zorgen.
Dus werd er iets lekkers onder de bal gelegd en 'push' geroepen. Toen Jelle doorhad dat er onder die bal heerlijke stukjes worst lagen vond ie het leuk worden.
Om ook richting aan de bal te kunnen geven, leerde we ook hoe we de hond om de bal kunnen laten lopen.
Uiteindelijk zijn we inclusief pauze ruim anderhalf uur aan het oefenen geweest. En aangezien we maar met een clubje van vier waren, was dat behoorlijk intensief.
Na afloop zijn we met onze eigen treibball richting huis gegaan.
De beginnerscursus laten we nu nog even aan ons voorbij gaan, maar wie weet voor de toekomst.
In ieders geval is het een erg gezellige manier van bezig zijn met je hond. En misschien wel het belangrijkste: Jelle vond het ook erg leuk!
maandag 23 juli 2012
Behendigheid met een teckel?
Inmiddels hebben Jelle en ik ook de cursus 'Gehoorzame Huishond 2' afgerond. Om hem en mij een hoop frustratie te besparen besloten we niet deel te nemen aan het examen.
Tijdens het examen is het namelijk de bedoeling dat de hond naar de riem loopt en daar gaat liggen en drie minuten op commando blijft liggen. En da's moeilijk voor mijn mannetje. Zodra er namelijk maar een vogel, vlieg of ander klein zich-in-de-lucht-voortbewegend insect langskomt is meneer afgeleid en er van overtuigd dat hij het absoluut moet vangen.
Helaas bestaat er geen gehoorzame hond 3 en zouden we vanaf dat moment op onszelf aangewezen zijn.
Ware het niet dat de hondenschool een behendigheidsklasje heeft voor kleine hondjes en er ook nog eens een beginnerscursus startte.
Zo kon het gebeuren dat we vier weken terug ons opnieuw meldde op de hondenschool.
Jelle was meteen enthousiast. Trots liep hij nu ineens over het veldje waar hij voorheen alleen maar naar mocht kijken.
De A-schutting was het eerste onderdeel. Een schutting die zo hoog is als ik zelf ben en daar moet mijn kleine ventje dan overheen?
Jawel hoor, zonder ook maar enigszins te twijfelen rende meneer omhoog om er aan de andere kant behoedzaam af te komen.
Inmiddels is de A-schutting een eitje, de kattenloop niet hij alsof hij nooit anders heeft gedaan. Tunnels? Ha, hij heet toch zeker niet voor niets kannichen teckel? Het lopen door tunnels zit in zijn genen!
Hoogtesprongen, de band, tafel en inmiddels ook de paaltjes neemt hij allemaal zonder moeite.
En wat merk ik een enthousiasme!
Meneer is helemaal in zijn nopjes als hij over het veld loopt of een toestel mag nemen.
Soms kan hij niet wachten tot ik klaar ben en begint gewoon al aan de oefening.
Helaas wil de volgorde van het parcours nog wel eens wijzigen.....
Vorige week was het parcours drie hoogte sprongen, een breedte sprong en nog een hoogte sprong. Het idee was dat het baasje achter de eerste hoogte sprong ging staan. Op de eerste plaats om al een kleine voorsprong op de hond te hebben en op de tweede plaats om de route richting de A-schutting te blokkeren.
Jelle werd voor de eerste hoogte sprong gezet, ik klikte zijn riem af, draaide me om om richting de hoogesprong te lopen...toen ik in mijn ooghoeken een soort vliegende teckel langs zag komen.
Over de hoogte sprong, de A-schutting en nog een hoogte sprong. Als een kanonskogeltje vloog hij over de toesellen. Om vervolgens met een ietwat verbauwereerde kop om de A-schutting te kijken: 'Inge, waar blijf je nou...ik weet toch niet welke toestellen ik moet nemen?'
Mijn clown had de lachers weer op zijn hand! Hij kwam meteen maar even terug om een beloning in ontvangst te nemen :-)
Behendigheid met een teckel?
Op internet las ik overal dat een teckel absoluut niet geschikt is voor behendigheid vanwege zijn korte pootjes en lage rug, dit heeft vooral te maken met de sprongen.
Jelle springt tijdens de behendigheid niet hoger dan 20 cm. Dat is niet veel hoger dan de drempel van de blokhut om nog maar te zwijgen over de omgevallen bomen in het bos! Blijkbaar is ook de bouw en de conditie van de hond van belang. Hoewel ik merk dat hij moe wordt van de cursus (geestelijke uitdaging) heb ik niet het idee dat hij spierpijn heeft.
Ik hou Jelle goed in de gaten, mocht hij problemen krijgen dan consulteren we direct de dierenarts.
Tijdens het examen is het namelijk de bedoeling dat de hond naar de riem loopt en daar gaat liggen en drie minuten op commando blijft liggen. En da's moeilijk voor mijn mannetje. Zodra er namelijk maar een vogel, vlieg of ander klein zich-in-de-lucht-voortbewegend insect langskomt is meneer afgeleid en er van overtuigd dat hij het absoluut moet vangen.
Helaas bestaat er geen gehoorzame hond 3 en zouden we vanaf dat moment op onszelf aangewezen zijn.
Ware het niet dat de hondenschool een behendigheidsklasje heeft voor kleine hondjes en er ook nog eens een beginnerscursus startte.
Zo kon het gebeuren dat we vier weken terug ons opnieuw meldde op de hondenschool.
Jelle was meteen enthousiast. Trots liep hij nu ineens over het veldje waar hij voorheen alleen maar naar mocht kijken.
De A-schutting was het eerste onderdeel. Een schutting die zo hoog is als ik zelf ben en daar moet mijn kleine ventje dan overheen?
Jawel hoor, zonder ook maar enigszins te twijfelen rende meneer omhoog om er aan de andere kant behoedzaam af te komen.
Inmiddels is de A-schutting een eitje, de kattenloop niet hij alsof hij nooit anders heeft gedaan. Tunnels? Ha, hij heet toch zeker niet voor niets kannichen teckel? Het lopen door tunnels zit in zijn genen!
Hoogtesprongen, de band, tafel en inmiddels ook de paaltjes neemt hij allemaal zonder moeite.
En wat merk ik een enthousiasme!
Meneer is helemaal in zijn nopjes als hij over het veld loopt of een toestel mag nemen.
Soms kan hij niet wachten tot ik klaar ben en begint gewoon al aan de oefening.
Helaas wil de volgorde van het parcours nog wel eens wijzigen.....
Vorige week was het parcours drie hoogte sprongen, een breedte sprong en nog een hoogte sprong. Het idee was dat het baasje achter de eerste hoogte sprong ging staan. Op de eerste plaats om al een kleine voorsprong op de hond te hebben en op de tweede plaats om de route richting de A-schutting te blokkeren.
Jelle werd voor de eerste hoogte sprong gezet, ik klikte zijn riem af, draaide me om om richting de hoogesprong te lopen...toen ik in mijn ooghoeken een soort vliegende teckel langs zag komen.
Over de hoogte sprong, de A-schutting en nog een hoogte sprong. Als een kanonskogeltje vloog hij over de toesellen. Om vervolgens met een ietwat verbauwereerde kop om de A-schutting te kijken: 'Inge, waar blijf je nou...ik weet toch niet welke toestellen ik moet nemen?'
Mijn clown had de lachers weer op zijn hand! Hij kwam meteen maar even terug om een beloning in ontvangst te nemen :-)
Behendigheid met een teckel?
Op internet las ik overal dat een teckel absoluut niet geschikt is voor behendigheid vanwege zijn korte pootjes en lage rug, dit heeft vooral te maken met de sprongen.
Jelle springt tijdens de behendigheid niet hoger dan 20 cm. Dat is niet veel hoger dan de drempel van de blokhut om nog maar te zwijgen over de omgevallen bomen in het bos! Blijkbaar is ook de bouw en de conditie van de hond van belang. Hoewel ik merk dat hij moe wordt van de cursus (geestelijke uitdaging) heb ik niet het idee dat hij spierpijn heeft.
Ik hou Jelle goed in de gaten, mocht hij problemen krijgen dan consulteren we direct de dierenarts.
maandag 9 juli 2012
Teckelrennen
Ja, je leest het goed!
Stel je voor je zet je teckel, samen met zijn teckel tegenstander aan de startlijn.
Je laat iemand hem vasthouden, anders is de teckel meteen weg :-)
Vervolgens sta je zelf als een idioot aan de finishlijn je teckel te roepen en zijn aandacht te vragen.
Dan klinkt het startschot...
De teckels gaan er op hoge snelheid van door, blaffen, wapperende oren, gestrekte rugjes en opperste concentratie.
Een van de twee teckels gaat als eerste over de finish streep en is daarmee de winnaar van het rondje.
Verliezers krijgen een herkansing en lopen nog een verliezers ronde.
Uiteindelijk blijft er uit deze afvalrace 1 winnaar over!
Is dat leuk? Ja, dat is geweldig. De teckels hebben we ontzettend veel lol in en racen als op hol geslagen frankfurters over het veld.
Helemaal hilarisch zijn de bloopers.
Teckels die niet starten, maar keurig aan de start blijven zitten.
Teckels die het publiek veel interessanter vinden dan hun baasje aan de finish
Teckel die met elkaar gaan spelen in plaats van de finishlijn op de zoeken....
Zondagmiddag organiseerde de teckelclub weer teckelrennen in Rucphen.
Als deelnemer 30 stoof hij over het veld! (Misschien had het iets te maken met de leverworst in mijn hand :-)
Helaas geen beker voor op de schouw mee naar huis (een schouw die we overigens niet heben).
We hebben een super dag gehad, en Jelle....die heeft weer genoten van zijn middagje uit naar de Teckels.
Stel je voor je zet je teckel, samen met zijn teckel tegenstander aan de startlijn.
Je laat iemand hem vasthouden, anders is de teckel meteen weg :-)
Vervolgens sta je zelf als een idioot aan de finishlijn je teckel te roepen en zijn aandacht te vragen.
Dan klinkt het startschot...
De teckels gaan er op hoge snelheid van door, blaffen, wapperende oren, gestrekte rugjes en opperste concentratie.
Een van de twee teckels gaat als eerste over de finish streep en is daarmee de winnaar van het rondje.
Verliezers krijgen een herkansing en lopen nog een verliezers ronde.
Uiteindelijk blijft er uit deze afvalrace 1 winnaar over!
Is dat leuk? Ja, dat is geweldig. De teckels hebben we ontzettend veel lol in en racen als op hol geslagen frankfurters over het veld.
Helemaal hilarisch zijn de bloopers.
Teckels die niet starten, maar keurig aan de start blijven zitten.
Teckels die het publiek veel interessanter vinden dan hun baasje aan de finish
Teckel die met elkaar gaan spelen in plaats van de finishlijn op de zoeken....
 |
| Opzij! |
Zondagmiddag organiseerde de teckelclub weer teckelrennen in Rucphen.
Als deelnemer 30 stoof hij over het veld! (Misschien had het iets te maken met de leverworst in mijn hand :-)
Helaas geen beker voor op de schouw mee naar huis (een schouw die we overigens niet heben).
We hebben een super dag gehad, en Jelle....die heeft weer genoten van zijn middagje uit naar de Teckels.
Een paar daagjes vrij
Vorige week besloot ik mezelf eens te traketeren op twee vrije dagen.
Dit had alles te maken met de weersvoorspellingen en een pakket dat geleverd zou worden.
Jelle vond het heerlijk dat hij nu eens niet omo 7.00 uur uit zijn bed getrommeld werd. Ook de lange wandeling was geen enkel probleem. Toen ik nog enkele boodschappen moest doen, dook meneer nog even heerlijk zijn bench in. Het was helemaal feest toen bleek dat ook mijn vader op bezoek kwam.
"s Middags werd er een groot pakket over de schutting gehesen. Nadat het gevaar voor verplettering van kleine teckels geweken was mocht meneer het pakket besnuffelen. Daarvoor MOET je er natuurlijk ook bovenop klimmen.
Na het eten tijd voor zijn behendigheidsles.
Nu de gehoorzaamheidstrainingen zijn afgerond zijn we doorgestroomd naar de behendigheid. Enige voorwaarde voor mij is, dat Jelle het leuk vindt. En dat vindt hij!
Over de schutting, door de tunnel, over de (kleinste) hindernissen, over de wip.....
Alleen die rotpaaltjes! Blijkbaar hebben honden een jaar nodig om het aangeleerd te krijgen.
Jelle trapte tot nu toe steevast op de handrem wanneer we in de buurt van die palen kwamen. Hij ging er niet doorheen!!
En dus werden er vier PVC paaltjes in de tuin geplaatst zodat we daar konden oefenen. Dat deden we iedere avond een keertje en nog een keertje en nog een keertje :-)
Het gevolg was dat meneer vanavond door de paaltjes liep! Helemaal trots op mijn kleine vent.
Vrijdag werd pas echt duidelijk wat er nu in dat grote pakket zat. Houten planken.
Niet erg bijzonder tot je ze omtoverd tot een gigantische blokhut.
Mits teckel Jelle niet al van te voren stukken hout heeft weggenomen of je schroevendraaier of rolletje tape.
Gelukkig gedroeg hij zich prima vandaag :-)
Tegen de avond stond het grootste gedeelte er al1
Zaterdag werd er verder geklust en 's avonds was he tuinhuis duidelijk aanwezig.
tegen de avond kregen we een heerlijke egenbui. Zo eentje die op dit moment de zomer in Nederland overspoeld (letterlijk en figgurlijk).
Terwijl ik even in de keuken bezig was, kroop meneer lekker in zijn bench om er daarna niet meer uit te komen.
Een paar daagjes vrij lijkt misschien lekker, maar voor een kleine teckel is het vreselijk vermoeiemd!
Dit had alles te maken met de weersvoorspellingen en een pakket dat geleverd zou worden.
Jelle vond het heerlijk dat hij nu eens niet omo 7.00 uur uit zijn bed getrommeld werd. Ook de lange wandeling was geen enkel probleem. Toen ik nog enkele boodschappen moest doen, dook meneer nog even heerlijk zijn bench in. Het was helemaal feest toen bleek dat ook mijn vader op bezoek kwam.
"s Middags werd er een groot pakket over de schutting gehesen. Nadat het gevaar voor verplettering van kleine teckels geweken was mocht meneer het pakket besnuffelen. Daarvoor MOET je er natuurlijk ook bovenop klimmen.
 |
| Er wordt een groot pakket geleverd |
Na het eten tijd voor zijn behendigheidsles.
Nu de gehoorzaamheidstrainingen zijn afgerond zijn we doorgestroomd naar de behendigheid. Enige voorwaarde voor mij is, dat Jelle het leuk vindt. En dat vindt hij!
Over de schutting, door de tunnel, over de (kleinste) hindernissen, over de wip.....
Alleen die rotpaaltjes! Blijkbaar hebben honden een jaar nodig om het aangeleerd te krijgen.
Jelle trapte tot nu toe steevast op de handrem wanneer we in de buurt van die palen kwamen. Hij ging er niet doorheen!!
En dus werden er vier PVC paaltjes in de tuin geplaatst zodat we daar konden oefenen. Dat deden we iedere avond een keertje en nog een keertje en nog een keertje :-)
Het gevolg was dat meneer vanavond door de paaltjes liep! Helemaal trots op mijn kleine vent.
Vrijdag werd pas echt duidelijk wat er nu in dat grote pakket zat. Houten planken.
Niet erg bijzonder tot je ze omtoverd tot een gigantische blokhut.
Mits teckel Jelle niet al van te voren stukken hout heeft weggenomen of je schroevendraaier of rolletje tape.
Gelukkig gedroeg hij zich prima vandaag :-)
Tegen de avond stond het grootste gedeelte er al1
Zaterdag werd er verder geklust en 's avonds was he tuinhuis duidelijk aanwezig.
 |
| Het tuinhuis |
tegen de avond kregen we een heerlijke egenbui. Zo eentje die op dit moment de zomer in Nederland overspoeld (letterlijk en figgurlijk).
Terwijl ik even in de keuken bezig was, kroop meneer lekker in zijn bench om er daarna niet meer uit te komen.
Een paar daagjes vrij lijkt misschien lekker, maar voor een kleine teckel is het vreselijk vermoeiemd!
 |
| Was het maar weer maandag...... |
dinsdag 12 juni 2012
En dan ben je ineens een jaar ouder!
Grappig, een verjaardag van je hond. Hij heeft helemaal geen idee waarom iedereen zo gek doet, maar hij geniet van de knuffels, cadeautjes, het papier eromheen en de ballonnen.
En cadeau's en ballonnen waren er.....
's Avonds was het tijd voor de eerste behendigheidsles! Ik was erg benieuwd of hij het leuk zou vinden. En dat vond ie!
En cadeau's en ballonnen waren er.....
 |
| Cadeau's voor de jarige |
 |
| En ballonen! |
's Avonds was het tijd voor de eerste behendigheidsles! Ik was erg benieuwd of hij het leuk zou vinden. En dat vond ie!
We hebben als eerst onderdelen de A-schutting, de hoogte sprongen en tunnel gedaan.
De eerste keer was de A-schutting een beetje eng, maar na twee keer proberen ging de derde keer al een stuk beter.
Misschien dat de lekkere stukjes leverworst aan het einde ook hielpen!!
Helaas viel de training een beetje in het water omdat het vrij hard ging regenen.
Mijn mannetje was dan ook helemaal op aan het einde. Wat een indrukken!
Nadat we thuis waren en ik hem heerlijk afgedroogd had was ik meneer ineens kwijt.
Wat bleek, hij had de warmte van zijn bench opgezocht en lag heerlijk te slapen.
Nadat ik een warm fleecedeken bij de bank had gelegd kwam hij lekker in de kamer liggen...uitgeput.
donderdag 7 juni 2012
1 jaar teckel Jelle
Waar ik zelf vroeger nog best zenuwachtig kon zijn voor mijn verjaardag, was daar gisteren bij Jelle niets van te merken.
Vanmorgen was het dan zover, met een 'Lang zal ie leven' de keuken in gelopen waar hij me zoals altijd al zat op te wachten.
Uiteraard waren er ook cadeautjes! Hij heeft zijn strechter en zwembad al in gebruik, maar vandaag kwamen daar speeltjes en iets lekkers bij.
Zoals iedere ochtend wandelde mijn jarige job zijn rondje en kwam daarbij ook nog een van zijn grote vrienden tegen, wat een geluk!
Vanavond staat de eerste behendigheidles op het programma, ik ben heel erg benieuwd of hij het leuk vindt :-)
Vanmorgen was het dan zover, met een 'Lang zal ie leven' de keuken in gelopen waar hij me zoals altijd al zat op te wachten.
Uiteraard waren er ook cadeautjes! Hij heeft zijn strechter en zwembad al in gebruik, maar vandaag kwamen daar speeltjes en iets lekkers bij.
Zoals iedere ochtend wandelde mijn jarige job zijn rondje en kwam daarbij ook nog een van zijn grote vrienden tegen, wat een geluk!
Vanavond staat de eerste behendigheidles op het programma, ik ben heel erg benieuwd of hij het leuk vindt :-)
dinsdag 29 mei 2012
Warm!
Volgens veel mensen is afgelopen week de zomer begonnen!
Door de kou en regen van de afgelopen weken leek het inderdaad wel alsof we nog geen enkele mooie dag hebben gehad. En nu was het weer niet goed.......
Het was niet een beetje warm, het was heet!
Jelle is een echt buitenhondje en hij kan zich zo opkrullen dat hij nog net een zonnestraaltje vangt, maar dit was hem toch te snel of te veel.
Dinsdag was hij al uit zijn doen en lag het liefste lui en languit. Woensdag stopte hij spontaan met wandelen en ging languit op de stoep liggen, dragen was het enige alternatief :-)
Tijdens het uitlaten donderdag bracht hij even een bezoek aan zijn vriend Sjors. Ook hij had zichtbaar moeite met de warmte maar zijn baasjes hadden hier wat op gevonden. Een bak met heerlijk koel water!
Jelle sprong pardoes in de bak met water om wat verkoeling te zoeken.
Dat maakte voor ons duidelijk dat wij ook opzoek moesten naar een bak voor onze teckelmeneer.
Met het sloopgedrag van tegenwoordig leek me een opblaasbaar kinderbad geen goede optie. Waarschijnlijk zouden de teckeltanden een stukje scherper/ sterker zijn dan het polyester. We kozen voor een oplossing die meer teckelproof is, een blauwe schelp.
Je kent ze wel de schelpen waar in de ene kant de zee en de andere kant de Loonse en Drunense duinen kan worden nagebootst.
Jelle krijgt de ene helft thuis en de andere helft bij mijn ouders.
Spannend vond hij het wel dat nieuwe ding in de tuin. Wat een super grote waterbak! De eerste momenten werd er dan vooral uit gedronken.
Toen er echter een paar speeltjes bijkwamen won de nieuwsgierigheid het toch en sprong meneer in de schelp.
Wat een heerlijke verkoeling.......
Door de kou en regen van de afgelopen weken leek het inderdaad wel alsof we nog geen enkele mooie dag hebben gehad. En nu was het weer niet goed.......
Het was niet een beetje warm, het was heet!
Jelle is een echt buitenhondje en hij kan zich zo opkrullen dat hij nog net een zonnestraaltje vangt, maar dit was hem toch te snel of te veel.
Dinsdag was hij al uit zijn doen en lag het liefste lui en languit. Woensdag stopte hij spontaan met wandelen en ging languit op de stoep liggen, dragen was het enige alternatief :-)
Tijdens het uitlaten donderdag bracht hij even een bezoek aan zijn vriend Sjors. Ook hij had zichtbaar moeite met de warmte maar zijn baasjes hadden hier wat op gevonden. Een bak met heerlijk koel water!
Jelle sprong pardoes in de bak met water om wat verkoeling te zoeken.
Dat maakte voor ons duidelijk dat wij ook opzoek moesten naar een bak voor onze teckelmeneer.
Met het sloopgedrag van tegenwoordig leek me een opblaasbaar kinderbad geen goede optie. Waarschijnlijk zouden de teckeltanden een stukje scherper/ sterker zijn dan het polyester. We kozen voor een oplossing die meer teckelproof is, een blauwe schelp.
Je kent ze wel de schelpen waar in de ene kant de zee en de andere kant de Loonse en Drunense duinen kan worden nagebootst.
Jelle krijgt de ene helft thuis en de andere helft bij mijn ouders.
Spannend vond hij het wel dat nieuwe ding in de tuin. Wat een super grote waterbak! De eerste momenten werd er dan vooral uit gedronken.
Toen er echter een paar speeltjes bijkwamen won de nieuwsgierigheid het toch en sprong meneer in de schelp.
Wat een heerlijke verkoeling.......
 |
| Teckel Jelle in zijn prive zwembad |
vrijdag 4 mei 2012
Een jaar later....
Morgen is het precies een jaar geleden dat ik op teckelsollicitatie ging. Mijn belevenissen schreef ik toen allemaal nog op mijn hyves blog.
Op straat pikte ik iedere teckel er op enkele meters afstand al tussenuit en volgens mij is mening een weleens gek geworden van mijn teckel verhalen.
Een teckel in huis is niet meer een wens, maar werkelijkheid. Mijn pluizige pup is uitgegroeid tot een (al zeg ik het zelf) stoere reu met een open en vrolijk karakter.
We hebben het afgelopen jaar zoveel meegemaakt samen!
We begonnen natuurlijk al vrij snel aan de puppycursus, we hadden entingen, wandelingen in de bossen en duinen, zwemmen in de vijver, vierde we vakantie in het Zwarte Woud, in limburg en Oostenrijk, hij was ziek, we werden lid van de teckelclub, we vierden carnaval en deden mee aan een tentoonstelling.
Een klein jachtinstinct zit er ook in. Zo durf ik hem nog steeds niet bij de konijnen te laten, hoewel hij de cavia's goed met rust laat.
Is dan alles helemaal geweldig aan hem?
Ach, iedereen heeft zo zijn gebreken! De puppycursus deden we vrij aardig, maar het examen van de gehoorzame huishond hebben we niet meer overgedaan. Over twee weken is ook deel 2 van deze cursus afgelopen. Deze keer zakken we niet voor het examen. De enige reden hiervoor is dat we niet deelnemen :-) We doen eerst nog een paar extra lesjes.
Niet dat Jelle het niet snapt, maar hij is zo slim dat hij alleen die commando's opvolgt die in zijn straatje passen.
Ik me geen leven meer voorstellen zonder mijn kleine mannetje.
Dat neusje op de grond wanneer ik zeg dat ik moet gaan werken en zijn blije sprongen en likken op het moment dat ik thuiskom.
Hij vind het heerlijk om met me op stap te gaan. Of het nu richting mijn ouders is, de stad of (nog liever) naar de bossen, hij staat al bij de voordeur.
Een teckel die niet alleen mijn dag opvrolijkt maar zeker een waardevolle toevoeging aan mijn leven is!
Op straat pikte ik iedere teckel er op enkele meters afstand al tussenuit en volgens mij is mening een weleens gek geworden van mijn teckel verhalen.
Een teckel in huis is niet meer een wens, maar werkelijkheid. Mijn pluizige pup is uitgegroeid tot een (al zeg ik het zelf) stoere reu met een open en vrolijk karakter.
We hebben het afgelopen jaar zoveel meegemaakt samen!
We begonnen natuurlijk al vrij snel aan de puppycursus, we hadden entingen, wandelingen in de bossen en duinen, zwemmen in de vijver, vierde we vakantie in het Zwarte Woud, in limburg en Oostenrijk, hij was ziek, we werden lid van de teckelclub, we vierden carnaval en deden mee aan een tentoonstelling.
Een klein jachtinstinct zit er ook in. Zo durf ik hem nog steeds niet bij de konijnen te laten, hoewel hij de cavia's goed met rust laat.
Is dan alles helemaal geweldig aan hem?
Ach, iedereen heeft zo zijn gebreken! De puppycursus deden we vrij aardig, maar het examen van de gehoorzame huishond hebben we niet meer overgedaan. Over twee weken is ook deel 2 van deze cursus afgelopen. Deze keer zakken we niet voor het examen. De enige reden hiervoor is dat we niet deelnemen :-) We doen eerst nog een paar extra lesjes.
Niet dat Jelle het niet snapt, maar hij is zo slim dat hij alleen die commando's opvolgt die in zijn straatje passen.
Ik me geen leven meer voorstellen zonder mijn kleine mannetje.
Dat neusje op de grond wanneer ik zeg dat ik moet gaan werken en zijn blije sprongen en likken op het moment dat ik thuiskom.
Hij vind het heerlijk om met me op stap te gaan. Of het nu richting mijn ouders is, de stad of (nog liever) naar de bossen, hij staat al bij de voordeur.
Een teckel die niet alleen mijn dag opvrolijkt maar zeker een waardevolle toevoeging aan mijn leven is!
 |
| Klaar voor koninginnedag |
Abonneren op:
Posts (Atom)