Stoere teckel

Sinds kort begint mijn kleine mannetje zich te gedragen als een stoere teckel.
Zijn eerste 'stoere' uiting was blaffen. In het begin moest er naar alles geblaft worden, auto's, brommers, mensen in het donker, containers alles wat maar enigszins geluid maakte werd nageblaft.
Gelukkig zijn we op dat vlak op de goede weg, want hoewel het mooi is om te zien dat mijn kleine ventje groot wordt, is doelloos blaffen ongewenst. Vaak schrikken de mensen zich een ongeluk wanneer er ineens een klein hondje verschijnt met een hele grote mond. Daarbij komt zijn blaf af en toe ook best bedreigend over :-)

Zijn andere stoere uiting zag ik deze week voor het eerst.
Na het plassen stond hij als een zotje een beetje springerig te doen. Kop in zijn nek, staart gekruld en met alle vier de poten gelijktijdig bewegen.
Pas na twee keer had ik door wat deze malle actie te betekenen had. Meneer begint na het plassen zijn geur te verspreiden!
Inmiddels is zijn motoriek al iets beter aangepast en heb je niet meer het idee dat hij zojuist in een nest prikmieren is gestapt.
Nog steeds gooit hij zijn koppie achterover alleen beperkt het maaien met de poten zich nu tot vooral de achterpoten.
Grappig is wel dat hij mij vervolgens aankijkt met een blik van: 'Goed he?!".

De meer onschuldige blik

Treibball

Wat?!
Treibball is een relatief jonge sport in Nederland die je samen met je hond kunt beoefenen.
Uiteindelijk is het de bedoeling dat er 8 grote gymnastiekballen in een driehoek op het veld komen te liggen. De baas van de hond staat bij de goal en laat de hond zo snel mogelijk de ballen in de goal drijven.
De hondenschool organiseerde een workshop en dat was voor mijn voetbalminnende teckel een leuke uitdaging om een kennis te maken met treibball.
Tijdens de workshop kregen we een (kleine, 45 cm) gymnasiekbal.

Hoewel het echte werk met 8 ballen gaat, hadden wij onze handen al vol aan 1 bal :-)
Het is de bedoeling dat de hond  met zijn bek/ kop tegen de bal duwt. Het duwen met een poot kan voor vervelende blessures zorgen.
Dus werd er iets lekkers onder de bal gelegd en 'push' geroepen. Toen Jelle doorhad dat er onder die bal heerlijke stukjes worst lagen vond ie het leuk worden.
Om ook richting aan de bal te kunnen geven, leerde we ook hoe we de hond om de bal kunnen laten lopen.

Uiteindelijk zijn we inclusief pauze ruim anderhalf uur aan het oefenen geweest. En aangezien we maar met een clubje van vier waren, was dat behoorlijk intensief.
Na afloop zijn we met onze eigen treibball richting huis gegaan.
De beginnerscursus laten we nu nog even aan ons voorbij gaan, maar wie weet voor de toekomst.
In ieders geval is het een erg gezellige manier van bezig zijn met je hond. En misschien wel het belangrijkste: Jelle vond het ook erg leuk!

Behendigheid met een teckel?

Inmiddels hebben Jelle en ik ook de cursus 'Gehoorzame Huishond 2' afgerond. Om hem en mij een hoop frustratie te besparen besloten we niet deel te nemen aan het examen.
Tijdens het examen is het namelijk de bedoeling dat de hond naar de riem loopt en daar gaat liggen en drie minuten op commando blijft liggen. En da's moeilijk voor mijn mannetje. Zodra er namelijk maar een vogel, vlieg of ander klein zich-in-de-lucht-voortbewegend insect langskomt is meneer afgeleid en er van overtuigd dat hij het absoluut moet vangen.
Helaas bestaat er geen gehoorzame hond 3 en zouden we vanaf dat moment op onszelf aangewezen zijn.

Ware het niet dat de hondenschool een behendigheidsklasje heeft voor kleine hondjes en er ook nog eens een beginnerscursus startte.
Zo kon het gebeuren dat we vier weken terug ons opnieuw meldde op de hondenschool.
Jelle was meteen enthousiast. Trots liep hij nu ineens over het veldje waar hij voorheen alleen maar naar mocht kijken.
De A-schutting was het eerste onderdeel. Een schutting die zo hoog is als ik zelf ben en daar moet mijn kleine ventje dan overheen?
Jawel hoor, zonder ook maar enigszins te twijfelen rende meneer omhoog om er aan de andere kant behoedzaam af te komen.

Inmiddels is de A-schutting een eitje, de kattenloop niet hij alsof hij nooit anders heeft gedaan. Tunnels? Ha, hij heet toch zeker niet voor niets kannichen teckel? Het lopen door tunnels zit in zijn genen!
Hoogtesprongen, de band, tafel en inmiddels ook de paaltjes neemt hij allemaal zonder moeite.
En wat merk ik een enthousiasme!
Meneer is helemaal in zijn nopjes als hij over het veld loopt of een toestel mag nemen.
Soms kan hij niet wachten tot ik klaar ben en begint gewoon al aan de oefening.
Helaas wil de volgorde van het parcours nog wel eens wijzigen.....
Vorige week was het parcours drie hoogte sprongen, een breedte sprong en nog een hoogte sprong. Het idee was dat het baasje achter de eerste hoogte sprong ging staan. Op de eerste plaats om al een kleine voorsprong op de hond te hebben en op de tweede plaats om de route richting de A-schutting te blokkeren.
Jelle werd voor de eerste hoogte sprong gezet, ik klikte zijn riem af, draaide me om om richting de hoogesprong te lopen...toen ik in mijn ooghoeken een soort vliegende teckel langs zag komen.
Over de hoogte sprong, de A-schutting en nog een hoogte sprong. Als een kanonskogeltje vloog hij over de toesellen. Om vervolgens met een ietwat verbauwereerde kop om de A-schutting te kijken: 'Inge, waar blijf je nou...ik weet toch niet welke toestellen ik moet nemen?'
Mijn clown had de lachers weer op zijn hand! Hij kwam meteen maar even terug om een beloning in ontvangst te nemen :-)

Behendigheid met een teckel?
Op internet las ik overal dat een teckel absoluut niet geschikt is voor behendigheid vanwege zijn korte pootjes en lage rug, dit heeft vooral te maken met de sprongen.
Jelle springt tijdens de behendigheid niet hoger dan 20 cm. Dat is niet veel hoger dan de drempel van de blokhut om nog maar te zwijgen over de omgevallen bomen in het bos! Blijkbaar is ook de bouw en de conditie van de hond van belang. Hoewel ik merk dat hij moe wordt van de cursus (geestelijke uitdaging) heb ik niet het idee dat hij spierpijn heeft.
Ik hou Jelle goed in de gaten, mocht hij problemen krijgen dan consulteren we direct de dierenarts.

Teckelrennen

Ja, je leest het goed!
Stel je voor je zet je teckel, samen met zijn teckel tegenstander aan de startlijn.
Je laat iemand hem vasthouden, anders is de teckel meteen weg :-)
Vervolgens sta je zelf als een idioot aan de finishlijn je teckel te roepen en zijn aandacht te vragen.
Dan klinkt het startschot...
De teckels gaan er op hoge snelheid van door, blaffen, wapperende oren, gestrekte rugjes en opperste concentratie.
Een van de twee teckels gaat als eerste over de finish streep en is daarmee de winnaar van het rondje.
Verliezers krijgen een herkansing en lopen nog een verliezers ronde.
Uiteindelijk blijft er uit deze afvalrace 1 winnaar over!

Is dat leuk? Ja, dat is geweldig. De teckels hebben we ontzettend veel lol in en racen als op hol geslagen frankfurters over het veld.
Helemaal hilarisch zijn de bloopers.
Teckels die niet starten, maar keurig aan de start blijven zitten.
Teckels die het publiek veel interessanter vinden dan hun baasje aan de finish
Teckel die met elkaar gaan spelen in plaats van de finishlijn op de zoeken....

Opzij!

Zondagmiddag organiseerde de teckelclub weer teckelrennen in Rucphen.
Als deelnemer 30 stoof hij over het veld! (Misschien had het iets te maken met de leverworst in mijn hand :-)
Helaas geen beker voor op de schouw mee naar huis (een schouw die we overigens niet heben).
We hebben een super dag gehad, en Jelle....die heeft weer genoten van zijn middagje uit naar de Teckels.

Een paar daagjes vrij

Vorige week besloot ik mezelf eens te traketeren op twee vrije dagen.
Dit had alles te maken met de weersvoorspellingen en een pakket dat geleverd zou worden.

Jelle vond het heerlijk dat hij nu eens niet omo 7.00 uur uit zijn bed getrommeld werd. Ook de lange wandeling was geen enkel probleem. Toen ik nog enkele boodschappen moest doen, dook meneer nog even heerlijk zijn bench in. Het was helemaal feest toen bleek dat ook mijn vader op bezoek kwam.

"s Middags werd er een groot pakket over de schutting gehesen. Nadat het gevaar voor verplettering van kleine teckels geweken was mocht meneer het pakket besnuffelen. Daarvoor MOET je er natuurlijk ook bovenop klimmen.

Er wordt een groot pakket geleverd

Na het eten tijd voor zijn behendigheidsles.
Nu de gehoorzaamheidstrainingen zijn afgerond zijn we doorgestroomd naar de behendigheid. Enige voorwaarde voor mij is, dat Jelle het leuk vindt. En dat vindt hij!
Over de schutting, door de tunnel, over de (kleinste) hindernissen, over de wip.....
Alleen die rotpaaltjes! Blijkbaar hebben honden een jaar nodig om het aangeleerd te krijgen.
Jelle trapte tot nu toe steevast op de handrem wanneer we in de buurt van die palen kwamen. Hij ging er niet doorheen!!

En dus werden er vier PVC paaltjes in de tuin geplaatst zodat we daar konden oefenen. Dat deden we iedere avond een keertje en nog een keertje en nog een keertje :-)
Het gevolg was dat meneer vanavond door de paaltjes liep! Helemaal trots op mijn kleine vent.

Vrijdag werd pas echt duidelijk wat er nu in dat grote pakket zat. Houten planken.
Niet erg bijzonder tot je ze omtoverd tot een gigantische blokhut.
Mits teckel Jelle niet al van te voren stukken hout heeft weggenomen of je schroevendraaier of rolletje tape.
Gelukkig gedroeg hij zich prima vandaag :-)
Tegen de avond stond het grootste gedeelte er al1

Zaterdag werd er verder geklust en 's avonds was he tuinhuis duidelijk aanwezig.

Het tuinhuis

tegen de avond kregen we een heerlijke egenbui. Zo eentje die op dit moment de zomer in Nederland overspoeld (letterlijk en figgurlijk).
Terwijl ik even in de keuken bezig was, kroop meneer lekker in zijn bench om er daarna niet meer uit te komen.
Een paar daagjes vrij lijkt misschien lekker, maar voor een kleine teckel is het vreselijk vermoeiemd!

Was het maar weer maandag......