Alleen......

Sinds 8 augustus 2011, de dag dat hij arriveerde, zijn mijn ventje en ik onafscheidelijk.
Wanneer ik ga brokjes ga verdienen en Jelle niet meekan, heeft hij de belangrijke taak om op het huis te passen.
Ga ik een hele dag weg, dan mag hij naar Oma en Ad of zijn tante. Goed geregeld dus!
Ook is het inmiddels heel normaal dat hij mee gaat op vakantie. We zijn nog nooit een nachtje zonder elkaar geweest.

Maarja...toen besloot het bedrijf waar ik brokjes ga verdienen dat ik die brokjes een keer heel ver weg moest gaan verdienen. Zo ver weg dat ik er met het vliegtuig naar toe moest en er ook moest blijven slapen. Zo ver weg dat er geen kleine teckeltjes mee konden!

Gelukkig is Jelle ook heel erg thuis bij Oma en Ad, dus de keuze voor een logeeradres was snel gemaakt. Nauwelijks bijgekomen van de vakantie werden de mand, riempjes en speeltjes dus alweer ingepakt.
Dinsdagmorgen begon de logeerpartij. Omdat meneer wel vaker daar vertoefd, niets vreemds. Nou ja, hier hoeft hij helemaal niet op het huisje te passen omdat Oma heel de dag thuis is en er wordt ook nog een extra wandeling ingepland. 
Gelukkig verliepen de nachten ook rustig en dook hij heerlijk onder zijn fleecedeken in zijn mandje.

In zijn eigen mandje

Terwijl Jelle donderdag heerlijk van het zonnetje en de aandacht genoot, wilde ik wel weer heel graag naar huis, naar mijn mannetje.
Net na middernacht liep ik het tuinpad van mijn ouders op.........
Binnen hoorde een kleine teckel dat er iemand aankwam, bezoek is alijd leuk.
Wat volgde was een hereniging waar de Surpriseshow en All You Need Is Love jaloers op zouden zijn!
Springen, likken, nog meer springen, nog harder likken, knuffelen, nog meer knuffelen......
We zijn weer saampjes!

Jelle heeft een super logeerpartij gehad en dat geeft nog meer vertrouwen voor een eventuele volgende keer. Hij is nu alleen moe, heel moe.
Gelukkig is vandaag het ritme van het gewone leven weer terug.
Jelle past nu op het huisje....waarschijnlijk onder zijn fleecedeken in zijn mandje :-)

Wintersport 2013

Dat het leven van een teckel niet altijd over rozen gaat dat blijkt wel uit de blogs.
En ook nu moest meneer er weer aan geloven.
Nadat hij zich vorig jaar tijdens de wintersport keurig gedragen had, mocht hij ook nu weer mee.
Het alsof hij het ruikt. Er worden spulletjes ingepakt, de beestjes verhuizen richting de oppas en Jelle wijkt niet meer van mijn zijde....als ze me maar niet vergeet!

Zo deze tas moet zeker mee!

Tijdens de reis ligt meneer prins heerlijk in zijn bench op de achterbank en gluurt af en toe de auto in om te zien of de roedel nog compleet is.
Bij aankomst lijkt hij het appartement van vorig jaar nog te herkennen. Binnen no time heeft meneer zich geinstalleerd op een van de kleedjes.
Ook de weg naar het restaurant weet hij nog feilloos te vinden.

Wat eten we vandaag?

Hoewel er op een wintersportvakantie veel geskied wordt, wordt ook Jelle niet vergeten. We nemen hem een aantal keren meer naar de top van de berg. Want zeg nou zelf, de sneeuw is toch altijd witter op de top!

Genieten van het uitzicht.

 

 

 Het is erg grappig om te zien dat ons mannetje echt geniet.

Wat zie ik daar nu?

 En na het spelen in de sneeuw is meneer koud en mag hij heerlijk mee opwarmen in het restaurant. Aandacht komt hij niet te kort, maar dat kan ook niet anders wanneer je zo'n knappe teckel bent!

Lekker opwarmen.