Dag 1: Maar weer eens richting Duitsland

Hij weet het gewoon....al enkele dagen voor vertrek wijkt Jelle niet meer van mijn zijde.
Bij thuiskomst wordt ik extra enthousiast begroet en af en toe kruipt hij onder tafel en slaat mij handelingen gade.

Dit jaar stond het Beierse Woud op de vakantieplanning. Na een reis van ongeveer 9 uur kwamen we aan in het toeristische dorpje Bodenmais.

De eerste dag besloten richting Silberberg, de plaatselijke berg, te rijden. Hier was een roddelbahn, een speeltuin en een kabelbaan naar de top.
Vanuit de kabelbaan is het een stukje lopen naar een fantastisch uitzicht op het dorp en de omgeving. Met een beetje klauterwerk is zelf het kruis op de top te bereiken.

Uitzicht op Bodenmais

De top van de Silberberg

Hier is Jelle in zijn element..wandelen en klauteren is het liefste wat meneer doet. We hadden het geluk dat het weer super was. Maar dit betekende ook dat het behoorlijk warm werd. Gelukkig vond Jelle nog een stukje schaduw.

Na de klautertocht gingen we met de kabelbaan weer naar beneden. Hoewel Jelle al geregeld met de gondelbaan naar boven is geweest, was zo'n stoeltjeslift een hele nieuwe ervaring. Het duurde even voordat hij door had dat het echt niet nodig is naar ieder stoeltje te blaffen......
Om het dorp te verkennen besloten we een rondrit te maken met de Bimmelbahn. Deze rijdt langs de meest toeristische plekken en onderweg wordt er ook nog wat extra informatie over het dorp en de omgeving gegeven.

Als kleine teckel heb je dan veel te kijken. Na de rondrit besloten we terug te gaan naar ons appartement om op te frissen en daarna heerlijk te gaan eten.

Gevloerd door een wesp!

Teckel Jelle beleeft heel wat avonturen, maar het avontuur van zondag zal ik niet snel vergeten....

31 augustus 2014 begon niet zoals een gewone zondag. Dat komt omdat op een gewone zondag de wekker niet om  7 uur gaat!
Maar deze zondag begon het behendig bewegen en spel speciaal voor teckels weer.
Daar starten we met opbouwen om 9.30 uur, het is in Rucphen en we willen van te voren ook nog eten en wandelen.
Jella had er echt moeite mee deze zondag. Langzaam kwam zijn teckelsnuit onder het fleecedeken vandaan, eerst 1 oog om er zeker van te zijn dat ik er echt stond. Daarna langzaam aan de rest van zijn snoet en teckellijf.
Na een hele hoop gerek, gestrek en gegaap konden we aan de wandeling beginnen.
Daarna richting Rucphen.......

Er werden twee parcourtjes opgebouwd en de teckels begonnen aan het rondje gehoorzaamheid. Helaas sliepen de oren van Jelle nog en had hij niet echt zin in luisteren. We besloten even van begeleider te wisselen. Jelle ging met mijn vader het parcours lopen zodat ik me kon richten op mijn groepje.
De training ging goed en tijdens de groepswissel hadden we even pauze.

Jelle mocht spelen met Juul een teckelpup van 8 maanden. Wat een lol, twee rollebollende teckels over het veld. Totdat het gekrijs van een speenvarken alles overheerste......
Er was alleen in geen velden of wegen een speenvarken te vinden! Ik dacht dat Jelle kleine teckel Juul pijn had gedaan, maar een snelle inspectie leerde dat Jelle zo aan het gillen was.
Jelle liep met opgetrokken poot en tussen de zoolkussentjes was een wesp te zien.
Aanraken mocht niet want hij beet in het wilde weg, wat had dat beestje pijn!
Snel geprobeerd de poot in het water te houden en toen dat niet goed lukte de bak water over het beestje gekieperd.
Toen begonnen de adviezen binnen te stromen:
'Je moet de angel verwijderen en je moet steek uitzuigen', makkelijker gezegd dan gedaan. Hoe kom je tussen die voetzooltjes wanneer je eigen hond je zowat aanvalt?
'Laat hem maar even, het gaat zo weer beter.' leek me het beste advies en ik besloot Jelle even zijn gang te laten gaan.
Aan de poot likken, zielig hinkelen...en toen ging hij liggen......en bleef liggen.....
Zijn pootje leek wel drie keer zo dik als normaal. Een zachte aai over zijn koppie mocht, maar het koppie werd niet opgetild. Hij zocht me met zijn ogen, maar had blijkbaar het idee opgepakt om maar niet meer te bewegen.
Alarmbellen gingen rinkelen...ik zou toch niet hier en nu mijn teckeltje verliezen?
Mijn dierenarts gebeld. Die vertelde dat de hoeveelheid gif van een wesp niet dodelijk is, maar dat er wel een allergische reactie kan optreden. Samen besloten dat het goed was een bezoek aan de dierenarts te brengen, maar ook dat mijn dierenarts toch echt te ver weg zat (ruim 45 minuten rijden).
Toen ik in het rond riep waar de dichtsbijzijnde dierenarts zat kreeg ik al snel een nummer van de dierenarts in Roosendaal.
De assistente overlegde en we mochten meteen komen.
Ik werd in een auto gezet met Jelle als een zielig hoopje in babyhouding op mijn schoot.
Er zat nog leven in zijn oogjes en zijn tandvlees was nog rood, wat een opluchting!

Bij de dierenarts konden we vrijwel meteen doorlopen. Inmiddels kwam er al iets meer leven in mijn kleine teckel. De dierenarts bekeek en bevoelde zijn pootje (we hadden hem voor de zekerheid wel een snoetje gegeven). Het pootje was behoorlijk dik, maar omdat het zo snel zo dik was geworden werd een breuk uitgesloten. Het verhaal met de wesp leek aannemelijker.
Nadat zijn hartje gecontroleerd was kreeg meneer een injectie in de bloedbaan van de gezonde poot.
Wat mij betreft een wondermiddel want hij knapte zienderogen op!!
Een stuk vrolijker reden we terug richting de hondenclub om het verhaal te vertellen en Jelle te laten showen met zijn poot.

Thuis ging het hinken op 1 pootje al snel over in ongemakkelijk lopen en later in gewoon lopen.
De rest van de dag heeft meneer vooral slapend doorgebracht. Af en toe werd hij wakker om iets lekkers te eten.

Even in de zon met het verbandje nog om zijn poot

Na twee dagen is het pootje weer normaal en is ook teckel Jelle niet echt meer iets te merken.
Nog wel even de eigen dierenarts gebeld, want stel je voor dat dit weer gebeurd. Je zou maar in het buitenland zitten!
Helaas zit er voor mij niets anders op dan mijn Duits op te veizelen met:
"Mijn hond heeft een allergische reactie op een wespensteek' een hondenversie van een epi-pen of iets dergelijks blijkt er niet te zijn.
Nu maar hopen dat die zwart gele beestjes mijn mannetje met rust laten.....